Ήχοι και παιχνίδι

Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τους ήχους του περιβάλλοντος, για να φτιάξουμε ιστορίες! Κλείνουμε όλοι τα μάτια και τι ακούμε;

Φωνές παιδιών και τρεχαλητά:

Πόσα παιδιά είναι; Είναι 100 παιδιά.
Πού τρέχουν; Τρέχουν έξω από ένα γήπεδο όπου σε λίγο θα αρχίσει ένας ποδοσφαιρικός αγώνας μεταξύ πιγκουίνων.
Γιατί τρέχουν; Γιατί το έσκασαν από το σχολείο για να δουν τον αγώνα και οι δάσκαλοι τους έχουν πάρει από πίσω και κοντεύουν να τους φτάσουν.
Τι θα γίνει; Θα πάνε όλοι, μικροί - μεγάλοι, να δουν τον αγώνα. Πρώτη φορά γίνεται ματς μεταξύ πιγκουίνων, σιγά μη το χάσουν!

Κουδούνι:
Πού; Μέσα στη θάλασσα
Πότε; Το καλοκαίρι, την ώρα που κάνει βουτιές ο Γιωργάκης
Πώς; Το χτυπάει μία κυρία την ώρα που βάζει το αντιηλιακό της
Γιατί; Για να βγει από τη θάλασσα ο Γιωργάκης και να φάει το παγωτό του
Τι θα γίνει; Θα τρέξει ο Γιωργάκης να φάει το παγωτό! Φαντάσου κάθε φορά που θα χτύπαγε το κουδούνι να μας περίμενε ένα παγωτό!! Φυσικά, το ίδιο το κουδούνι όταν θα ξαναχτύπαγε μπορεί να ήταν για να φάει ο Γιωργάκης φακές! Και πάει λέγοντας...!

Χρησιμοποιείστε ήχους από διαφορετικά περιβάλλοντα και για διαφορετικές ιστορίες, πχ. βροχή για ιστορίες τρόμου, θάλασσα για ιστορίες αγάπης κλπ.

ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ ΤΟ! - Άσκηση 4

Σας επισυνάπτω μερικούς συνδέσμους, με ήχους. Μπορείτε να τους μετατρέψετε σε αρχεία mp3 στην παρακάτω σελίδα: http://www.video2mp3.net/

Βροχή - και άλλοι μαγικοί ήχοι σε αυτό το channel. Μειονέκτημα: Μεγάλης διάρκειας βίντεο, δύσκολο να μετατραπούν σε mp3 και να τα πάρετε στην τάξη.

• Χωρίς να βλέπετε τις εικόνες, μπορείτε να καταλάβετε τι ήχος είναι;

Μουσικά όργανα

Ήχοι του σπιτιού

Ζωάκια

Ζωάκια 2

Μεταφορικά μέσα

Ήχοι που κάνουμε με το σώμα μας

• Πάμε να μιμηθούμε όλοι μαζί τους ήχους που ακούμε!

• Πάμε να φτιάξουμε μουσική! Το πρώτο θρανίο θα χτυπήσει δύο παλαμάκια. Αμέσως, το πίσω θρανίο θα κάνει "Εεε", το πίσω θα χτυπήσει τα χέρια του στο τραπέζι τρεις φορές, το δίπλα "Εεεε" και πάει λέγοντας... 

• Φτιάχνουμε δύο ομάδες (αγόρια-κορίτσια). Όταν ο δάσκαλος-καθοδηγητής θα χτυπάει ένα παλαμάκι, τα αγόρια θα χτυπάνε 2 φορές τα χέρια τους στο θρανίο. Όταν ο δάσκαλος κάνει δύο παλαμάκια, τα κορίτσια θα χτυπάνε 1 φορά τα χέρια τους στο θρανίο...

Παράδειγμα: Εδώ, έχουμε τρείς ομάδες και ένα γνωστό τραγούδι "That's the way, aha, aha, I like it, aha, aha". Η μία ομάδα λέει το "That's the way", η δεύτερη το "aha, aha" και η τρίτη το "I like it". Με το σήμα του καθοδηγητή η κάθε ομάδα λέει το δικό της, ο καθοδηγητής τα μπερδεύει και βγαίνει ένα παρόμοιο, αλλά όχι ίδιο, τραγούδι!

That's the way!

Βάλε το φόβο στο σακούλι!

Ιστορίες γνωστές, κλασικά παραμύθια ή μυθολογία είναι ένα σπουδαίο υλικό, για να φτιάξουμε τις δικές μας ιστορίες και να παίξουμε με τα παιδιά.

Ο ασκός του Αιόλου:
Κατά την ελληνική μυθολογία ο Αίολος ήταν ο Θεός των Ανέμων. Είχε κλείσει σε ένα σακούλι- έναν ασκό- όλους τους ανέμους και το άνοιγε μόνο όταν εκείνος ήθελε να βγάλει κάποιον αέρα να φυσήξει. Κάποια στιγμή έπεσε στα χέρια ενός μεγάλου καπετάνιου, του Οδυσσέα, ο οποίος ταξίδευε πολύ με το πλοίο του και τον χρειαζόταν για να ελέγχει τους αέρηδες. Μια μέρα, εκεί που ο Οδυσσέας κοιμόταν- και μιας και όταν λείπει ο γάτος χορεύουν τα ποντίκια- ένας από τους μούτσους του, ο Πανδώρας, νόμιζε ότι το σακούλι μέσα έχει λεφτά, έτσι παχουλό που το είδε και το άνοιξε. Πετάχτηκαν, τότε, από μέσα οι άνεμοι και έγινε μεγάλος χαμός. Τρέχανε από εκεί και από εδώ και παραλίγο να πετάξουν το καράβι στα βράχια. Ευτυχώς, που κάποια στιγμή οι άνεμοι κουράστηκαν και πεινασμένοι, όπως ήταν, αποκοιμήθηκαν. Με μία απόχη, ο Οδυσσέας, που εν τω μεταξύ είχε ξυπνήσει, τους μάζεψε και τους ξαναέβαλε στο σακούλι.

Περίεργο, ε; Για να δούμε, τώρα, πώς αυτό μπορούμε να κάνουμε παιχνίδι:

1.Όταν ο Πανδώρας άνοιξε το σακούλι, από περιέργεια και απληστία, οι άνεμοι τον περικύκλωσαν και τον σήκωσαν στον ουρανό, απομακρύνοντάς τον από το καράβι και πετώντας τον στη θάλασσα. Και μετά γύρισαν πίσω, σαν καλοί άνεμοι, και μπήκαν μόνοι τους στον ασκό.

2. Ο Πανδώρας ήθελε να τους αφήσει ελεύθερους, επειδή τους λυπόταν να είναι έτσι κλεισμένοι όλοι μαζί σε ένα σακούλι. Οι άνεμοι, όμως, όταν άνοιξε τον ασκό, αρνήθηκαν να βγουν γιατί έξω έκανε κρύο, ενώ μέσα έκαναν καλή παρέα και περνούσαν καλά.

ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ ΤΟ! - Άσκηση 3

• Διηγηθείτε την ιστορία του ασκού του Αιόλου με ανοιχτό τέλος. Βάλτε τα παιδιά να βρούνε το δικό τους τέλος. 

• Ας πούμε ότι ο Οδυσσέας ήταν πειρατής και το πλοίο του πειρατικό ή ότι ήταν Ινδιάνος και ταξίδευε με το πλήρωμά του σε μία τεράστια πιρόγα.

• Μετά, πείτε τους ότι το σακούλι μέσα δεν είχε ανέμους, αλλά πεταλούδες, ή χρώματα ή ποντίκια. Παροτρύνετέ τα να βρουν ένα νέο τέλος.

• Αν είμαστε σε μία τάξη σχολείου μπορούν να δοθούν ρόλοι ο Αίολος, ο Οδυσσέας, ο Πανδώρος (ή Πανδώρα), μέλη του πληρώματος και να το αναπαραστήσουμε σαν να είμαστε σε ένα καράβι και να φυσάει κτλ. Η ιστορία θα κυλήσει εύκολα. Χρησιμοποιήστε αντικείμενα πχ. οι καρέκλες είναι τα υπόλοιπα καράβια που βρίσκονται στη θάλασσα και έμειναν ακίνητα από την τρομάρα τους όταν ξεχύθηκαν οι άνεμοι.

• Τώρα, βάλτε τα παιδιά να γράψουν σε ένα χαρτάκι τους φόβους τους και βάλτε όλα τα χαρτάκια σε μία σακούλα. Τι θα κάνετε με αυτή; Τι θα κάνουμε με τους φόβους μας; Θα τους πετάξουμε στην θάλασσα; Θα τους πάμε σε μία άλλη αίθουσα και θα τους δώσουμε να τους διαβάσει μία άλλη τάξη παιδιών; Θα τους πετάξουμε στα σκουπίδια; 

• Αντικαταστήστε το σακούλι με ένα χάρτινο κουτί. Αφήστε το στην αίθουσα για όλη τη βδομάδα και παροτρύνετε τα παιδιά να ρίχνουν μέσα τις σκέψεις τους ή τους φόβους ή τα όνειρά τους. Στο τέλος της εβδομάδας κλείστε τα σε ένα γυάλινο μπουκάλι και όταν πάτε εκδρομή, ρίξτε το στη θάλασσα!

Ο ασπρόμαυρος κλόουν

Τι συμβαίνει όταν σε έννοιες ήδη διαμορφωμένες στο παιδικό μυαλό, ανακατέψουμε λίγο τα δεδομένα; Ένας κλόουν είναι πολύχρωμος, σωστά; Για να δούμε τι γίνεται άμα τον κάνουμε ασπρόμαυρο...

•  ΑΙΤΙΟ - Γιατί ένας κλόουν είναι ασπρόμαυρος;
  

1. " Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένας κλόουν που πήγαινε σε όλα τα παιδιά που γιόρταζαν και τους έκανε έκπληξη και τους έδινε δώρα. Μία φορά, όμως, τον πήρε ο ύπνος και ξέχασε να πάει σε ένα παιδάκι. Από τότε, από τη λύπη του παιδιού και τη δική του, έγινε ασπρόμαυρος."

ή μπορούμε να βάλουμε κάτι διαφορετικό, για παράδειγμα...

2. "Μία κλοουνοαγελάδα βρήκε στο δάσος ένα μωρό να κλαίει. Το πήρε στο σπίτι της και το μεγάλωσε με πολλή αγάπη και φροντίδα. Έτσι όταν μεγάλωσε ήθελε να γίνει και αυτό κλόουν όπως η θετή του μαμά. Η κλοουνοαγελάδα - μαμά, περήφανη, του έραψε τη στολή του. Ασπρόμαυρη, φυσικά, όπως και η δική της."

• ΣΥΝΕΠΕΙΑ - Τι συνέπειες έχει η διαφορετική κατάσταση του ήρωα;

1. " Από τότε κανένα παιδάκι δεν τον ήθελε στο πάρτυ του. Και έτσι ο ασπρόμαυρος κλόουν μας, άρχισε να περπατάει μακριά από τα παιδικά γέλια, μέχρι που απομακρύνθηκε τόσο πολύ από την πόλη και βρέθηκε μόνος του, ψηλά σε ένα βουνό."

2. "Στην πρώτη του συνάντηση, όμως, με τους υπόλοιπους κλόουν στο κλοουνοχωριό, ο ασπρόμαυρος κλόουν ένιωσε άσχημα και περίεργα. Εκεί που όλοι χόρευαν και γελούσαν ξαφνικά έπεσε σιωπή και όλοι γύρισαν και τον κοίταξαν. Ήταν αλλιώτικος, αλλά κανένας δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί. Κάτι του έλειπε, σίγουρα, αλλά τι;"

• ΦΙΛΟΣ ή ΣΟΦΟΣ -Σε αυτό το σημείο μπορούμε να επινοήσουμε ένα φανταστικό φίλο ή έναν σοφό, ή κάποιον που "ακούει" τον ταλαιπωρημένο ήρωα, έναν "από μηχανής Θεό".

1.  " Στην ησυχία του βουνού ξαφνικά άκουσε πολλές φωνές να τον φωνάζουν.

- Ψιτ, ψιτ, εσύ εκεί κάτω, ψιτ! Ήταν τα χρώματα ενός ουράνιου τόξου που του φώναζαν. Γύρισε το βλέμμα του και τα είδε...Εντυπωσιάστηκε. Ποτέ ξανά δεν είχε δει από κοντά ένα ουράνιο τόξο και, φυσικά, ποτέ ξανά δεν του είχαν ξαναμιλήσει οι χρωματιστές λωρίδες του!

- Να ήξερες πόσο σε ζηλεύουμε!, του είπαν.

- Τι;;;, απόρησε ο ασπρόμαυρος κλόουν. Μα γιατί;

- Είναι απλό. Εσύ έχεις τα δύο χρώματα που μας λείπουν εδώ πάνω. Το ήξερες ότι το μαύρο ρουφάει τη ζέστη; Και ότι το άσπρο τη διώχνει; Κάποιες πολύ κρύες ημέρες θα θέλαμε να είχαμε λίγο από το μαύρο σου και τις πιο ζεστές, λίγο από το άσπρο σου.

- Κι εγώ θα ήθελα να είμαι πολύχρωμος, όπως εσείς..., είπε ο ασπρόμαυρος κλόουν και τους διηγήθηκε την περιπέτειά του. "

2. " Μόνο ένα μικρό κοριτσάκι-κλοουνάκι τον πλησίασε και του μίλησε.

- Μου αρέσει πολύ το κουστούμι σου, είναι τόσο διαφορετικό!, του είπε.

Οι υπόλοιποι κλόουν, τότε, κατάλαβαν ότι του έλειπαν χρώματα και άρχισαν να τον πειράζουν και να γελάνε μαζί του. "Άκους εκεί κλόουν χωρίς χρώματα!", κακάριζαν μεταξύ τους. Το κοριτσάκι φοβήθηκε από το σαματά και έτρεξε να φωνάξει το μπαμπά του, ο οποίος ήταν και ο αρχηγός του χωριού των κλόουν. Με το που βγήκε από την καλύβα ο αρχηγός, όλοι σώπασαν."

• ΝΙΚΗ του ήρωα - ΘΕΤΙΚΗ ΕΚΒΑΣΗ του δράματος - ΑΠΟΔΟΧΗ

1. " Το ουράνιο τόξο κάλεσε όλες τις λωρίδες του να συζητήσουν και κατέληξαν ότι θα μπορούσαν να δώσουν από λίγο χρώμα η καθεμία και λίγη μαγική σκόνη να πάει ως δώρο στα επόμενα γενέθλια του παιδιού που είχε ξεχάσει και αυτός, σε αντάλλαγμα, θα τους έδινε τη στολή του! Έτσι και έγινε! Ο πολύχρωμος, πια, κλόουν έφτιαξε μία ουράνια στολή με τα καινούρια χρώματα και ξανακέρδισε τα γαργαριστά γέλια των παιδιών, ακόμα και εκείνου που είχε παραμελήσει. Και το ουράνιο τόξο έμεινε με την ασπρόμαυρη στολή και όταν έχει πολύ πολύ κρύο τη φοράει από τη μαύρη της μεριά και κρύβεται μέσα στα μαύρα σύννεφα και όταν έχει πολλή πολλή ζέστη τη φοράει από την άσπρη της μεριά και χάνεται μέσα στο φως του ήλιου...Μόνο όταν έχει ηρεμήσει ο ουρανός μετά από μία βροχή και ο ήλιος ίσα που ξεπροβάλλει, τη βγάζει και γεμίζει τον τόπο με τα λαμπρά του χρώματα."

2. " Δείξε μας τι ξέρεις να κάνεις, ξένε, είπε στον ασπρόμαυρο κλόουν μόλις τον πλησίασε. Ο κλόουν μας άρχισε να χορεύει και να λέει αστεία, να κάνει μαγικά και να τραγουδάει, να παίζει με τους άλλους κλόουν που είχαν λυθεί στα γέλια, όχι από κακία, αλλά από διασκέδαση αυτή τη φορά. Ήταν τόσο καλός, που όλος ο κόσμος άρχισε να τον χειροκροτάει όταν έκανε την τελική του υπόκλιση. Το κλοουνάκι-κοριτσάκι ενθουσιασμένο έτρεξε και έδωσε ένα μεγάλο φιλί στον ασπρόμαυρο φίλο του. Άμα θες, θα σου φτιάξω μία στολή πολύχρωμη, την πιο όμορφη του κόσμου, μου έχει μάθει ο μπαμπάς μου. Όμως ο ασπρόμαυρος κλόουν αρνήθηκε. Αυτή τη στολή μου την έφτιαξε η μαμά μου, είπε, και δεν την αποχωρίζομαι για τίποτα στον κόσμο. Και από τότε, έμεινε στο χωριό μαζί με τους άλλους κλόουν και ήταν ο καλύτερος, ο πιο ταλαντούχος, ο μόνος που έκανε τα παιδιά να σκάνε στα γέλια, για ώρες! Η κλοουνοαγελάδα - μαμά πήγε στο χωριό να μείνει μαζί του. Και μετά από κάποια χρόνια, που το κοριτσάκι-κλοουνάκι μεγάλωσε και έγινε μία υπέροχη κλοουνογυναίκα, παντρεύτηκε τον ασπρόμαυρο κλόουν και κάνανε πολλά πολλά κλοουνοαγελαδοασπρομαυροπολυχρωμαπαιδάκια! "

ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ ΤΟ! -Άσκηση 2

Ένας όμορφος τρόπος να μάθουμε τα χρώματα. Αφήστε το παιδί να φανταστεί ιστορίες με πχ. μία κόκκινη μπανάνα, ένα κίτρινο μήλο, έναν άσπρο βάτραχο, μία μπλε αγελάδα. Η μπλε αγελάδα μπορεί να πίνει νερό από τη θάλασσα, γι' αυτό να έγινε μπλε. Συνδυάστε το με την άσκηση νούμερο 1. Τι μπορεί να συμβεί σε μία μπλε αγελάδα και ένα ροζ αυγό;

"Φως" και "παπούτσια"

" Ήταν μία φορά ένα παιδί που έβαζε συνεχώς τα παπούτσια του μπαμπά του. Κάποιο βράδυ ο μπαμπάς βαρέθηκε να του παίρνει το παιδί τα παπούτσια, κι έτσι το έβαλε κολλημένο στο φως, αλλά τα μεσάνυχτα έπεσε. Τότε είπε ο μπαμπάς "Τι συμβαίνει, μπήκε κλέφτης;"

Πάει να δει και βλέπει το παιδί στο έδαφος. Το παιδί, όμως, είχε μείνει αναμμένο. Τότε ο μπαμπάς δοκίμασε να του γυρίσει το κεφάλι, αλλά δεν έσβησε, δοκίμασε να του τραβήξει τα αυτιά, αλλά δεν έσβηνε, δοκίμασε να του ζουλήξει τη μύτη, αλλά δεν έσβηνε, δοκίμασε να του τραβήξει τα μαλλιά, αλλά δεν έσβηνε, δοκίμασε να του πιέσει τον αφαλό, αλλά δεν έσβησε, δοκίμασε να του βγάλει τα παπούτσια και τα κατάφερε, το έσβησε. "

Ιστορία παιδιού, από το βιβλίο του Τζάνι Ροντάρι "Γραμματική της φαντασίας - Εισαγωγή στην τέχνη να επινοείς ιστορίες", εκδ. Μεταίχμιο

ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ ΤΟ! - Άσκηση 1

Βάλτε στο παιδί δύο λέξεις, ένα "φανταστικό διώνυμο" και καλέστε το να βγάλει μια ιστορία. Χρησιμοποιείστε λέξεις από το καθημερινό μας λεξιλόγιο. Παράδειγμα: "Ρολόι" και "σκούπα". Τι μπορεί να συμβεί;

"Ήτανε μια φορά μια σκούπα κόκκινη που, επειδή δεν πήγαινε στο σχολείο, όπως δεν πηγαίνει καμία σκούπα εξάλλου, βαριόταν πολύ. Όλη μέρα για να μη βαριέται σκούπιζε το σπίτι. Σήκωνε μόνη της τα τραπέζια και τις καρέκλες και έκανε πολλή φασαρία. Το βράδυ, όμως, που όλοι κοιμούνταν, δεν είχε τι να κάνει και καθόταν σε μία γωνία και φύλαγε το σπίτι. Το εκνευριστικό ήταν ότι δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί στη δουλειά της, γιατί ένα μεγάλο ρολόι στο μέσο του σαλονιού μέτραγε φωναχτά το χρόνο και έκανε τικ και τακ.

Ένα βράδυ η σκούπα έξαλλη, δεν κρατήθηκε και ρώτησε το ρολόι γιατί δουλεύει μόνο τις νύχτες, μιας και εκείνη δεν το είχε ακούσει ποτέ την ημέρα να κάνει τα τικ και τα τακ του. Εκείνο, ξαναείπε τικ και μετά τακ και δεν της απάντησε. Η σκούπα θύμωσε πάρα πολύ και την επόμενη μέρα, όταν όλοι έλειπαν από το σπίτι, του έδωσε μια στην κεφάλα και το έριξε στο πάτωμα.

-"Τι έκανες;", μουρμούρισε το ρολόι. "Γιατί το έκανες αυτό;"
-"Για να μάθεις να απαντάς όταν σου μιλάνε και να μην κοροϊδεύεις", είπε η σκούπα.

Και τότε το ρολόι της διηγήθηκε ότι δεν επιτρεπόταν να της μιλήσει για να μη χάσει το μέτρημα του χρόνου και ότι αυτό δούλευε μέρα και νύχτα, χωρίς διακοπή ή άλλο διάλειμμα και ότι εκείνη έκανε τόση φασαρία την ημέρα που δεν τον άφηνε να συγκεντρωθεί και ότι πολλές φορές της είχε φωνάξει, για να της πει να κάνει ησυχία, αλλά εκείνη το είχε αγνοήσει και είχε χάσει πολλές φορές το μέτρημα εξαιτίας της. Και ότι τώρα πια, πάει, το χάλασε. Μπορούσε να το σκουπίσει άμα ήθελε και να το πετάξει στα σκουπίδια, αλλά δεν θα μπορούσε να σκουπίσει το χαμένο χρόνο.

Ακούστηκαν κλειδιά στην πόρτα, είχε γυρίσει η οικογένεια. Νόμισαν ότι είχε χαλάσει το καρφάκι και γι' αυτό έπεσε το ρολόι, το πήγαν ένα ταξίδι και το ξαναέφεραν μετά από λίγες ημέρες πιο λαμπερό από ποτέ. Είχε σωθεί. Και η σκούπα, μετανιωμένη, δεν το ξαναενόχλησε ποτέ. Και του έκανε παρέα τις νύχτες κάνοντας και εκείνη τικ - τακ και γελούσανε. Και από τότε το τικ - τακ του ρολογιού το βράδυ ακούγεται πελώριο!"

Ιστορία "Κολλητήρι"