Καλά μπερδέματα!

Οι κλασικές ιστορίες, η μυθολογία και τα γνωστά παραμύθια είναι- όπως έχουμε πει σε προηγούμενη ανάρτηση- το καλύτερο υλικό για να παίξουμε δημιουργικά. Ας δούμε, τι μπορεί να γίνει, αν μπερδέψουμε τις ιστορίες, τους χαρακτήρες και τις δράσεις των ηρώων μας.

• "Τα λες λάθος!!!". Η Κιτρινοσκουφίτσα, ο Πινόκιο που ήταν μία γυάλινη κούκλα, ο παπουτσωμένος σκύλος....Ουπς! Τι μπορεί να γίνει όταν κάνουμε τέτοιες αλλαγές στα κλασικά παραμύθια; Εκτός από τις πρώτες διαμαρτυρίες και τα γέλια που μπορεί να δημιουργήσει το λάθος μας, η ιστορία μπορεί να πάρει νέα τροπή!
• Ολική ανατροπή. Η γιαγιά της Κοκκινοσκουφίτσας ήταν κακή και έφαγε τον καλό λύκο, ο οποίος ήταν φίλος της μικρής. Η Σταχτοπούτα έκανε τις αδελφές και τη μητριά της να υποφέρουν, με τα καπρίτσια της. Τα τρία γουρουνάκια ήθελαν να φάνε τον καλό λύκο. Το ασχημόπαπο ήταν το πιο όμορφο από όλα και όλα το ζήλευαν, αλλά ήταν κομπλεξικό και ήθελε να το παινεύουν όλη την ώρα.
• Σαλάτα. Η Σταχτοπούτα ζούσε σε ένα σπίτι με τον παπουτσωμένο γάτο, το ασχημόπαπο και τον Σούπερμαν. Την είχαν σκλάβα και της φέρονταν πολύ άσχημα, γιατί ήθελαν να παντρευτούν μία πριγκήπισσα και δεν μπορούσαν να βρουν παπούτσι να της προσφέρουν. Μία μέρα που η Σταχτοπούτα πήγε στο δάσος να επισκεφτεί την άρρωστη γιαγιά της, πετάχτηκε ο κακός ο λύκος και τη διέταξε να του δώσει το μήλο που έτρωγε. Η Σταχτοπούτα φοβήθηκε και λιποθύμησε και ο λύκος δάγκωσε το μήλο και έπεσε κι αυτός δηλητηριασμένος στο χώμα. Τότε κατέφθασαν δύο βατράχια, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, φίλησαν τον κακό τον λύκο και τη Σταχτοπούτα και έγιναν άνθρωποι. Η πρώην βατραχίνα και ο βάτραχος ήταν μία πριγκήπισσα και ένας πρίγκηπας, που τους είχαν κάνει μάγια. Όμως, ελευθερωμένοι από τα μάγια, παντρεύτηκαν μεταξύ τους και πήγαν το λύκο και τη Σταχτοπούτα και τους άφησαν σε μία καλύβα που ζούσαν εφτά νάνοι....
• Οι ήρωες σε καθημερινές(;) καταστάσεις. Τα τρία γουρουνάκια στο μετρό, η Χιονάτη στο σούπερ μάρκετ, η Άριελ για σκι, ο Κακός ο Λύκος στο λούνα πάρκ, ο Παπουτσωμένος Γάτος δοκιμάζει βατραχοπέδιλα, η Κοκκινοσκουφίτσα για ψώνια...

Αφήστε τη φαντασία σας και των παιδιών σας να καλπάσει. Μην τη φοβάστε! Η φαντασία είναι από τα λίγα ελεύθερα πράγματα, σε αυτή τη ζωή!

Το βιογραφικό του ήρωα

ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ:

Ηλικία/ Φύλο

Εξωτερική εμφάνιση (έμφαση στα φυσικά μειονεκτήματα)

Κληρονομικότητα (ομοιότητες - διαφορές)

Γενική κατάσταση υγείας

Συνήθειες - Καταχρήσεις

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

Εθνικότητα (Ιδιαίτερη πατρίδα - Καταγωγή)

Κοινωνική τάξη

Απασχόληση (εργασία)

Παιδεία - Εκπαίδευση

Οικογενειακή ζωή

Θρησκεία (Τυπικά και ουσιαστικά)

Πολιτική

Ψυχαγωγία - χόμπυ

Ντύσιμο - Ομιλία

ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

Ηθικά πρότυπα (προτιμήσεις/ αναστολές)

Φιλοδοξίες - στόχοι - κώδικας αξιών

Νευρώσεις - συμπλέγματα

Ιδιοσυγκρασία - Προσωπικότητα (εξωστρεφής/ ενδοστρεφής)

Στάση ζωής

Δείκτης νοημοσύνης - ιδιαίτερες ικανότητες

ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ και ΠΑΡΑΔΟΞΑ

ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

ΣΧΕΣΕΙΣ (σημαντικές) ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ

ΠΑΡΑΛΛΗΛΙΣΜΟΣ με γνωστούς ήρωες

ΗΘΟΠΟΙΟΣ

ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ (το "θέλω" του)

Το παραπάνω σχεδιάγραμμα βοηθά τους σεναριογράφους να δημιουργήσουν το προφίλ του ήρωα, τη σπονδυλική του στήλη, το βιογραφικό του. Πώς μπορεί να μας βοηθήσει κάτι τέτοιο στην επινόηση παραμυθιών;

 ΆΣΚΗΣΗ 

Φτιάξτε το βιογραφικό γνωστών ηρώων, όπως της Σταχτοπούτας, της Χιονάτης, της Ντόρας της μικρής εξερευνήτριας, του Ποπάυ, του Πινόκιο, του Ντόναλντ, του Αλαντίν, του Σούπερμαν...συμπληρώνοντας τα κενά που μας αφήνουν οι ιστορίες τους ή αλλάζοντας τα γνωστά στοιχεία.

Πχ. Η Κοκκινοσκουφίτσα πηγαίνει δευτέρα δημοτικού, της αρέσει να τρώει καραμέλες και να ντύνεται στα κόκκινα γιατί είναι Ολυμπιακός, τις μέρες που βρέχει κλείνεται μέσα στην ντουλάπα γιατί φοβάται τις αστραπές κτλ. Επίσης, είναι πολύ καλή φίλη με τον λύκο που μένει στο δάσος αλλά φοβάται τα κακά γουρούνια που ζουν εκεί.
Ο Ποπάυ είναι ένας παλιός ναυτικός, ο οποίος μένει σε ένα σπιτάκι στα Τσουκαλιά. Το σπανάκι του δίνει δύναμη, αλλά όταν δεν χρειάζεται να δώσει μπουνιά στον Μπρούτο προτιμάει να τρώει κάλφα με σπιτική σκορδαλιά, που του φτιάχνει η Όλιβ.

ΆΣΚΗΣΗ

Παίξτε με καινούριους χαρακτήρες και, όσο φτιάχνετε το βιογραφικό τους, θα γεννηθούν, από μόνα τους, ολόφρεσκα παραμύθια!

Υλικό για εξάσκηση:

Η μικρή πριγκήπισσα που χασμουριέται διαφορετικά.
Η νεράιδα που την παίρνει ο αέρας.
Ο άγγελος που φορούσε κάλτσες.
Οι πεταλούδες που έκαναν τα παιδιά να νυστάζουν.
Ο νάνος με το τεράστιο καπέλο.

Οι ιστορίες των παραπάνω ηρώων, από το Κολλητήρι σε επόμενες αναρτήσεις!
Αν θέλετε να μοιραστείτε την ιστορία σας μαζί μας, γράψτε την εκδοχή σας από κάτω, στα σχόλια!

Μία εικόνα, χίλια παραμύθια!

Είμαι ευτυχισμένη που ανακάλυψα αυτόν τον καλλιτέχνη!

Πρόκειται για τον Alexander Jansson, έναν Σουηδό εικονογράφο, η δουλειά του οποίου, εκτός από εξαιρετική, αποτελεί φανταστικό υλικό για εμάς, τους παραμυθάδες! 

 

Μία καταπληκτική άσκηση, για να ακονίσουμε τη φαντασία τη δική μας, αλλά και των παιδιών, είναι να επινοήσουμε όσες περισσότερες ιστορίες μπορούμε, κοιτάζοντας τις εικόνες.

Το αλατοπίπερο των ιστοριών

•  Πλήρης περιγραφή των ηρώων (καλού και κακού/κακών)

•  Ισχυρό μοτίβο του πρωταγωνιστή ("θέλω να...")

•  Δυνατούς αντιπάλους - ισάξιους ή ανώτερης "δύναμης" από τον ήρωά μας

•  Ηθικές αξίες

•  Διλήμματα

•  Προβλήματα, παρεξηγήσεις, ψέματα, παρεκτροπές από τον στόχο, απ' το "θέλω".

•  Συμμάχους, φίλους

•  Αλλαγή τύχης

•  Επίλυση προβλημάτων

•  Τέλος καλό, όλα καλά

Ίσως σας βοηθάει η ανάλυση του εθνολόγου Βλαντιμίρ Προπ, αν και -προσωπικά- τη βρίσκω κάπως περιοριστική.

Σας την παραθέτω ακριβώς όπως τη βρήκα στο βιβλίο του Τζάνι Ροντάρι "Γραμματική της φαντασίας - Εισαγωγή στην τέχνη να επινοείς ιστορίες", Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2001.

" Στο σύστημα του Προπ οι λειτουργίες είναι τριάντα μία και αρκούν, με τις παραλλαγές και τις εσωτερικές διαρθρώσεις τους, να περιγράψουν τη μορφή των παραμυθιών:

1. απομάκρυνση
2. απαγόρευση
3. παράβαση
4. έρευνα
5. προδοσία
6. παγίδα
7. συνενοχή
8. ζημιά (ή έλλειψη)
9. μεσολάβηση
10. συγκατάθεση του πρωταγωνιστή
11. αναχώρηση του πρωταγωνιστή
12. ο πρωταγωνιστής υποβάλλεται σε δοκιμασία από το δωρητή
13. αντίδραση του πρωταγωνιστή
14. κατοχή του μαγικού μέσου
15. μεταβίβαση του πρωταγωνιστή
16. πάλη ανάμεσα στον πρωταγωνιστή και ανταγωνιστή
17. ο πρωταγωνιστής σημαδεύεται
18. νίκη επί του ανταγωνιστή
19. μετατόπιση της δυστυχίας ή της αρχικής έλλειψης
20. επιστροφή του πρωταγωνιστή
21. διωγμός του
22. ο πρωταγωνιστής γλιτώνει
23. ο πρωταγωνιστής φτάνει ινκόγνιτο στο σπίτι
24. απαιτήσεις του ψεύτικου πρωταγωνιστή
25. στον πρωταγωνιστή ανατίθεται ένα δύσκολο καθήκον
26. επιτέλεση του καθήκοντος
27. αναγνώριση του πρωταγωνιστή
28. αποκάλυψη του ψεύτικου πρωταγωνιστή ή ανταγωνιστή
29. μεταμόρφωση του πρωταγωνιστή
30. τιμωρία του ανταγωνιστή
31. γάμος του πρωταγωνιστή "

Θυμηθείτε!!! Η καλλιέργεια της φαντασίας είναι μία πανέμορφη διαδικασία, αλλά και κουραστική. Τα παιδιά δεν πρέπει να νιώσουν πιεσμένα, υποχρεωμένα να βρουν ιστορίες και να φτιάξουν χαρακτήρες, από το πουθενά. Ο ενήλικας πρέπει να αναλάβει τη "δύσκολη" δουλειά, μιας και έχει μεγαλύτερο εύρος γνώσεων και εμπειριών και να οδηγεί το παιδί να συνεχίσει την ιστορία, να προσθέσει και αυτό τη δική του, πολύχρωμη, ψηφίδα. Βέβαια, στο τέλος, το παιδί πρέπει να είναι αυτό που επαινείται/παινεύεται και απολαμβάνει τη χαρά της δημιουργίας!!

Εικόνες του Alexander Jansson για προπόνηση!!

Περισσότερα για τον καλλιτέχνη: http://www.alexanderjansson.com/

Παιχνίδια με λέξεις, εφημερίδες / περιοδικά - Νο 1

Για να δούμε μερικά παιχνίδια για παιδιά του δημοτικού, είτε για το σπίτι, είτε για το σχολείο.

1. Διαλέξτε ένα γράμμα από το αλφάβητο και ζητήστε από τα παιδιά να γράψουν μία πρόταση, στην οποία όλες οι λέξεις να αρχίζουν με αυτό το γράμμα. Για παράδειγμα, αν διαλέξετε το "Λ": Λούστηκε η Λένα και η λύρα λερώθηκε με λεμονανθούς.

2. Κλείστε τα μάτια του παιδιού με ένα μαντήλι, για να μη βλέπει, και τοποθετήστε το μπροστά από έναν πίνακα ή ένα μεγάλο χαρτόνι. Καθοδηγήστε το χέρι του, για να γράψει λέξεις απλές, όπως "μαμά", "γάτα", "βιβλίο". Αν μαντέψει το τι έχει γράψει, ανταμείψτε το!

3. Γλάροι και ψάρια. Φτιάχνουμε δύο ομάδες και τις τοποθετούμε σε δύο σειρές, η μία απέναντι απ' την άλλη. Η μία ομάδα είναι των "γλάρων" και η άλλη των "ψαριών". Ο ανιματέρ/ δάσκαλος αρχίζει να λέει μία ιστορία. Κάθε φορά που αναφέρεται η λέξη "γλάρος", οι γλάροι τρέχουν να ακουμπήσουν τον τοίχο και τα ψάρια να πιάσουν τους γλάρους. Κάθε γλάρος που πιάνεται πριν προλάβει να ακουμπήσει τον τοίχο, αιχμαλωτίζεται και γίνεται ψάρι. Αυτό, αντίστροφα, με τα ψάρια, κάθε φορά που ακούγεται στην ιστορία η λέξη "ψάρι".
Παράδειγμα: "Χθες πήγα στο σπίτι της γιαγιάς μου. Στην αυλή της έχει 100 γάτες και 20 γλάρους". Ή "Στο ζωολογικό κήπο είδα πολλά ζώα, καγκουρώ, καβούρια, τίγρεις, ψάρια..."
Για μεγαλύτερο ενδιαφέρον, μπορείτε να αλλάζετε τα ονόματα των ομάδων μετά από 2-3 γύρους. 

4. Με τη βοήθεια μίας εφημερίδας/ περιοδικού πρέπει να φτιάξουμε, σε ένα συγκεκριμένο χρονικό περιθώριο, μία μικρή ιστορία, με αρχή-μέση και τέλος, κόβοντας λέξεις και εικόνες.
Διαφοροποιώντας το, δίνουμε μία εικόνα/ φωτογραφία στα παιδιά, και τους ζητάμε να φτιάξουν, χρησιμοποιώντας την εφημερίδα, την ιστορία/ ρεπορτάζ της συγκεκριμένης εικόνας / φωτογραφίας. 

5. Σε κάθε ομάδα παιδιών δίνεται ακριβώς το ίδιο τεύχος μίας εφημερίδας/ περιοδικού. Δίνουμε στις ομάδες ένα ερωτηματολόγιο, οι απαντήσεις του οποίου βρίσκονται μέσα στο τεύχος της εφημερίδας που κρατούν. Πχ. Ποια ήταν η πρόβλεψη του καιρού για τις Κυκλάδες την 3η Οκτωβρίου; Ποιος παντρεύτηκε στις 13 Μαρτίου; κτλ. 

6. Ερωτικό γράμμα. Ένα γράμμα ερωτικής εξομολόγησης πρέπει να γραφτεί σε συγκεκριμένο χρόνο από κάθε ομάδα, χρησιμοποιώντας λέξεις που θα κόψουν από μία εφημερίδα ή περιοδικό. 

7. Γράψτε στον πίνακα έναν μεγάλο τίτλο. Ποια ομάδα θα καταφέρει γρηγορότερα να περάσει τον τίτλο αυτό στον τετράδιό της, κόβοντας και κολλώντας τις λέξεις από μία εφημερίδα/ περιοδικό; Πχ. "Οι ομάδες των νέων - Ζήστε νέες εμπειρίες - γνωρίστε μας σήμερα κιόλας!" . Συμβουλή: Βεβαιωθείτε ότι οι εν λόγω λέξεις υπάρχουν μέσα στην εφημερίδα!! 

8. Δύο παίκτες της ίδιας ομάδας κάθονται απέναντι ο ένας στον άλλο, σε απόσταση 2 μέτρων, περίπου. Ο ένας παίκτης υπαγορεύει ένα κείμενο και ο άλλος, το γράφει σε ένα χαρτί. Ανάμεσα στους δύο παίκτες βρίσκονται τα μέλη της αντίπαλης ομάδας (2 άτομα επίσης), τα οποία, φωνάζουν - τραγουδάνε -γελάνε και κάνουν ό,τι μπορούν (χωρίς να κινούνται από τη θέση τους), για να τους αποσπάσουν την προσοχή. Ποια ομάδα θα καταφέρει να έχει τα λιγότερα ορθογραφικά λάθη;

Περισσότερα παιχνίδια με λέξεις, εφημερίδες και περιοδικά, σε επόμενη ανάρτηση!
Καλό παιχνίδι!

Το γενναίο αγόρι και το πολύχρωμο φάντασμα

Ένα αγοράκι περνάει τις διακοπές του σε ένα τεράστιο κάστρο. Διασχίζει όλα τα δωμάτια, τις αίθουσες και τους διαδρόμους, εκτός από έναν, τον οποίον και δεν πλησιάζει, επειδή φοβάται το σκοτάδι.

Σε εκείνη ακριβώς την περιοχή του κάστρου κατοικεί ένα φοβιτσιάρικο, πολύχρωμο φάντασμα που δεν τολμά να βγει, επειδή φοβάται πολύ το φως. Και οι δύο, και το παιδί και το φάντασμα, προσπαθούν χωρίς επιτυχία να αντιμετωπίσουν τους φόβους τους.

Μέχρι που μια μέρα το παιδί οπλίζεται με θάρρος και κουράγιο. Σιγά σιγά αρχίζει να διασχίζει το σκοτεινό διάδρομο, και -για να μη φοβάται- φαντάζεται ότι στο τέλος του διαδρόμου τον περιμένουν οι φίλοι του, για να του κάνουν ένα μεγάλο πάρτυ έκπληξη.

Έτσι, φτάνει κάποτε κοντά στο φάντασμα, το οποίο και χαίρεται πάρα πολύ που γνωρίζει ένα τόσο συμπαθητικό παιδί και γίνονται, αμέσως, φίλοι. Τόσο καλοί φίλοι γίνονται που το αγόρι βοηθά το φάντασμα να νικήσει τη φοβία του για το φως.

Συγγραφέας: Pedro Pablo Sacristán

cuentosparadormir.com

Μετάφραση: Κολλητήρι

Το παραπάνω είναι ένα παραμύθι για την τόλμη και την αποφασιστικότητα. Είναι αρκετά σύντομο και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για ζωγραφική (βλ. Η γόμα είναι λυπημένη). Ωστόσο, είναι λίγο ξερό, άχρωμο. Για να δούμε πώς μπορούμε να το εμπλουτίσουμε, χρησιμοποιώντας τον αόριστο ως αφηγηματικό χρόνο, μία πιο ολοκληρωμένη περιγραφή των ηρώων με επίθετα και δράσεις και τις τυπικές φράσεις αρχής και τέλους.

Το γενναίο αγόρι και το πολύχρωμο φάντασμα

Μια φορά και έναν καιρό, σε ένα πελώριο κάστρο στα βάθη ενός δάσους, πέρναγε τις διακοπές των Χριστουγέννων, ένα μικρό αγόρι. Το αγόρι ήταν πολύ ζωηρό, με ένα έξυπνο μουτράκι και μελιά μάτια που πέταγαν σπίθες. Όλη ημέρα έτρεχε στους διαδρόμους του κάστρου, εξερευνούσε και τις πιο κρυφές γωνίες του, μπαινόβγαινε, ανέμελο, στις τεράστιες αίθουσές και έκανε τραμπάλα στα κρεβάτια και τους καναπέδες. Μόνο σε έναν διάδρομο δεν είχε πλησιάσει, γιατί ήταν τόσο σκοτεινός, που τον τρόμαζε η ιδέα να τον διασχίζει, χωρίς τη μαμά του.

Σε εκείνη τη γωνιά του κάστρου, ζούσε ένα πολύχρωμο, αλλά πολύ φοβιτσιάρικο φάντασμα. Το πολύχρωμο φάντασμα ένιωθε μεγάλη μοναξιά, αλλά δεν τολμούσε να κουνήσει ούτε βήμα από την κρυψώνα του, γιατί φοβόταν πολύ το φως. Έτσι, οι μέρες του περνούσαν πολύ βαρετά, προσπαθώντας να τρομάξει τον ίδιο του τον εαυτό, ο οποίος, όμως, είχε μάθει το παιχνίδι και ούτε καν έμπαινε στον κόπο να κάνει στα ψέματα ότι τρόμαζε.

Το παιδί και το φάντασμα πάλευαν ολημερίς και οληνυχτίς να ξεπεράσουν τους φόβους τους. Το αγόρι έπρεπε να νικήσει το σκοτάδι. Το πολύχρωμο φάντασμα έπρεπε να νικήσει το φως. Τίποτα. Όσο και να προσπαθούσαν, δεν τα κατάφερναν.

Ώσπου μια μέρα, το αγοράκι οπλίστηκε με περίσσιο θάρρος και τόλμη.
-Θα το κάνω!, είπε αποφασιστικά. Και πού ξέρεις; Ίσως στο τέλος του διαδρόμου να με περιμένουν όλοι μου οι φίλοι με μία μεγάλη τούρτα, μπαλόνια και κονφετί, για να μου κάνουν έκπληξη!
Το καημένο το παιδί σκεφτόταν τους φίλους του, για να μην κατουρηθεί από το φόβο του. Και τα κατάφερε. Ένα βήμα δειλό, ένα πιο αποφασιστικό, το τρίτο δυνατό και ηχηρό...

Και να που το αγόρι διέσχισε όλο το διάδρομο και έφτασε...στο σπίτι του πολύχρωμου φαντάσματος.
-Αααααααααααα, είπαν με μια φωνή και οι δύο, μόλις αντίκρυσαν το ένα το άλλο. Και αμέσως έσκασαν στα γέλια!
Ούτε το φάντασμα είχε λόγο να φοβάται ένα αγοράκι, ούτε και το αγοράκι είχε λόγο να φοβάται ένα πολύχρωμο φάντασμα! Έπιασαν την κουβέντα και γέλασαν πάρα πολύ που, ενώ έμεναν στο ίδιο κάστρο δεν είχαν συναντηθεί μέχρι τώρα!!

Με την κουβέντα, τα γέλια και τα παιχνίδια, δημιουργήθηκε μεταξύ τους μία σπάνια και πολύ όμορφη φιλία. Το γενναίο αγόρι έπεισε το φοβιτσιάρικο φάντασμα να βγει μαζί του στο φως, και, επιτέλους, έμαθαν και οι δύο πόσο χαζός ήταν ο φόβος τους. Το κάστρο έγινε ένας μεγάλος παιδότοπος, όπου οι δύο φίλοι διασκέδασαν με την ψυχή τους. Καμία γωνιά του, όσο σκοτεινή ή φωτεινή κι αν ήταν δεν έμεινε ανεξερεύνητη. Και εζήσαν αυτοί καλά και εμείς, καλύτερα.

ΑΣΚΗΣΗ

• Αλλάξτε το παραμύθι! Πάρτε την αρχή του: "Ένα αγοράκι περνάει τις διακοπές του σε ένα κάστρο.....μέχρι που μια μέρα το παιδί οπλίζεται με θάρρος και κουράγιο και αρχίζει να διασχίζει τον διάδρομο." και αλλάξτε το τέλος. Τι μπορεί να συμβεί; Μην ξεχνάμε ότι παιδί δεν έχει ξαναδεί φάντασμα και το φάντασμα άνθρωπο. Αυτοσχεδιάστε!!!

Παιχνίδια με μπαλόνια!

Τα ομαδικά παιχνίδια με τα μπαλόνια είναι πολύ διασκεδαστικά! Για να δούμε μερικά από αυτά. Τι χρειαζόμαστε; Μπαλόνια και κέφι!

1. Τα παιδιά τοποθετούνται σε ζευγάρια, πλάτη με πλάτη. Πιάνονται από τα χέρια και ανάμεσα στις δύο πλάτες τοποθετείται ένα μπαλόνι. Με το σήμα του ανιματέρ προσπαθούν να σπάσουν το μπαλόνι, χωρίς να λύσουν τα χέρια τους.

2. Τα παιδιά τοποθετούνται σε ζευγάρια, πλάτη με πλάτη. Οι αστράγαλοί τους δέντονται μεταξύ τους και ανάμεσα στις πλάτες τους τοποθετείται ένα μπαλόνι με νερό. Πρέπει να φτάσουν στον τερματισμό πρώτοι, χωρίς να το σπάσουν ή να τους πέσει!

3. Τα παιδιά χωρίζονται σε δύο ομάδες και τοποθετούνται σε γραμμή. Ο πρώτος κάθε ομάδας τοποθετεί το μπαλόνι ανάμεσα στα πόδια του και πρέπει χωρίς να χρησιμοποιήσει τα χέρια του να το περάσει στα πόδια του επόμενου κτλ. Η ομάδα που θα περάσει πρώτη το μπαλόνι της στον τελευταίο παίκτη κερδίζει!

4. Γέμισε το χώρο με τον ίδιο αριθμό φουσκωμένων μπαλονιών, δύο χρωμάτων. Πχ.20 κόκκινα και 20 μπλε. Τα παιδιά χωρίζονται σε δύο ομάδες, πχ. αγόρια-κορίτσια και με το σύνθημα του ανιματέρ ξεχύνονται στο χώρο να σπάσουν τα μπαλόνια. Όποια ομάδα σπάσει πρώτη όλα τα μπαλόνια της, κερδίζει.

5. Δένουμε ένα μπαλόνι στο πόδι των παιδιών, με ένα σκοινάκι. Το σκοινί πρέπει να είναι λίγο μακρύ, έτσι ώστε το μπαλόνι να μην είναι τελείως κολλημένο στο πόδι, αλλά το παιδί να το "σέρνει". Με το σύνθημα, τα παιδιά προσπαθούν να σπάσουν το μπαλόνι του άλλου και να κρατήσουν άθικτο το δικό τους. Ο τελευταίος που μένει με το μπαλόνι του άθικτο, κερδίζει.

6. Αγώνας δρόμου με μπαλόνια ανάμεσα στα πόδια. Κάθε παιδί τοποθετεί ένα μπαλόνι ανάμεσα στα πόδια του. Με το σύνθημα, πρέπει να φτάσει χοροπηδώντας μέχρι τον τερματισμό, χωρίς να σπάσει το μπαλόνι του. Ο πρώτος, κερδίζει.

7. Βάλτε μέσα στα μπαλόνια χαρτάκια με "αποστολές", ανάλογα με την ηλικία των παιδιών. Να τραγουδήσουν ένα τραγούδι, να κάνουν κουτσό για ένα λεπτό, να απαντήσουν σε ένα γρίφο, να κάνουν το μαϊμουδάκι/ινδιάνο/ρομπότ. Τα μπαλόνια βρίσκονται σκόρπια στο χώρο και κάθε παιδί πρέπει με κλειστά τα μάτια να πιάσει ένα, να το σπάσει και να εκπληρώσει την αποστολή του.

8. Τα παιδιά χωρίζονται σε δύο ομάδες και τοποθετούνται σε δύο γραμμές, η μία απέναντι στην άλλη. Ο ανιματέρ κάθεται στο κέντρο κρατώντας ένα μπαλόνι γεμάτο με νερό και το πετάει ψηλά. Η κάθε ομάδα πρέπει να καταφέρει να ρίξει το μπαλόνι στο απέναντι στρατόπεδο, έτσι ώστε να σπάσει εκεί, χωρίς να το πατήσουν. Η ομάδα που έχει τα λιγότερα σπασμένα μπαλόνια στο στρατόπεδό της κερδίζει.

9. Ποια ομάδα μπορεί να κάνει το μπαλόνι της να παραμείνει στον αέρα μόνο με το να...το φυσάει; 

10. Αγώνας δρόμου/ Σκυταλοδρομία! Δύο ομάδες. Ο πρώτος παίκτης κάθε ομάδας τρέχει να φτάσει σε μία σακούλα η οποία περιέχει μπαλόνια, χωρίς να είναι φουσκωμένα. Τρέχει, πιάνει ένα μπαλόνι, το φουσκώνει, το δένει και γυρίζει πίσω στην ομάδα, όπου και πρέπει να το σπάσει, αφού καθίσει πάνω του. Μόνο τότε ο επόμενος παίκτης μπορεί να ξεκινήσει...Κερδίζει η ομάδα που σπάει πρώτη όλα τα μπαλόνια της, με τον παραπάνω τρόπο.

11. Ποιος μπορεί να φουσκώσει το μεγαλύτερο μπαλόνι σε 60 δευτερόλεπτα, χοροπηδώντας στο ένα του πόδι;

12. Τα παιδιά τοποθετούνται σε ζευγάρια. Ένα μπαλόνι τοποθετείται ανάμεσα στα μέτωπα των δύο παιδιών. Τα παιδιά πρέπει να σταθεροποιήσουν το μπαλόνι και χωρίς να χρησιμοποιούν τα χέρια τους και να μην τους πέσει, ενώ κάνουν διάφορες κινήσεις, χορεύουν, τρέχουν προς το τέρμα κτλ.

13. Τρία φουσκωμένα μπαλόνια διαφορετικών μεγεθών τοποθετούνται σε έναν πάγκο, ή τραπέζι. Κάθε παιδί έχει τρεις προσπάθειες, για να ρίξει τα μπαλόνια κάτω, χτυπώντας τα με φουντούκια ή φυσώντας τα.

14. Μακρόστενα μπαλόνια χρησιμοποιούνται σαν μπαστούνια, για να χτυπήσουν οι παίκτες στρογγυλά μπαλόνια και να τα βάλουν σε ένα πχ. κουτί ή έναν κάδο σκουπιδιών.

15. Κάθε παιδί γράφει σε ένα χαρτάκι κάτι για τον εαυτό του. Το τοποθετεί σε ένα μπαλόνι και στη συνέχεια το φουσκώνει και το δένει. Τα μπαλόνια ανακατεύονται και κάθε παιδί πιάνει ένα στην τύχη, κάθεται πάνω του, το σπάει και στη συνέχεια διαβάζει το χαρτάκι στους υπόλοιπους. Όλοι μαζί προσπαθούν να βρουν σε ποιον αναφέρεται το χαρτάκι.

16. Φουσκώνουμε ένα μπαλόνι και πριν το δέσουμε το αφήνουμε να "πετάξει". Από το σημείο στο οποίο έχει φτάσει το ξαναφουσκώνουμε και το αφήνουμε ξανά, μέχρι να περάσει τη γραμμή του τερματισμού.

17. Παίζουμε βόλευ με ένα μπαλόνι, όρθιοι ή καθιστοί!

18. Τοποθετούμε μία λεκάνη ή έναν κάδο δύο μέτρα από τους παίκτες. Τα παιδιά πρέπει να βάλουν τα μπαλόνια (ή τα μπαλόνια με νερό μέσα) μέσα στον κάδο, χρησιμοποιώντας όποιον τρόπο θέλουν, χωρίς να μετακινηθούν από τη θέση τους. Όποιος δεν τα καταφέρνει, χάνει. Για όποιον το πετυχαίνει, η λεκάνη απομακρύνεται και πρέπει να ξαναδοκιμάσει κτλ. Μπάσκετ, δηλαδή!

19. Δύο παίκτες. Κάθε ένας έχει ένα μπαλόνι, το οποίο και δεν επιτρέπεται να το κρατάει, πρέπει συνεχώς να το έχει στον αέρα, σε κίνηση. Προσπαθεί να αποκτήσει και του αντιπάλου του, χωρίς να χάσει το δικό του.

20. Ποιος θα φουσκώσει το μεγαλύτερο μπαλόνι με κλειστά τα μάτια;

Αλίκη

- Μήπως θα μπορούσες να μου πεις, σε παρακαλώ, ποιο δρόμο θα πρέπει να πάρω;

- Εξαρτάται, πάνω απ' όλα, από το πού θέλεις να πας, είπε η Γάτα.

- Δεν με νοιάζει και πολύ πού θα πάω...είπε η Αλίκη.

- Τότε δεν έχει σημασία ποιο δρόμο θα πάρεις, είπε η Γάτα.

- ...φτάνει να φτάσω σε κάποιο μέρος, εξήγησε η Αλίκη.

- Α, αυτό σίγουρα θα το καταφέρεις, είπε η Γάτα, φτάνει μόνο να περπατήσεις αρκετά.

Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων

Λιούις Κάρολ

Ο "Κακός" - περιγραφικά επίθετα

Η περιγραφή των χαρακτήρων αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της αφήγησης. Στα παραμύθια, τα περιγραφικά επίθετα δίνουν υπόσταση στους ήρωες και πάτημα στη φαντασία. Η ηθική του ήρωα, η εμφάνισή του, οι εκφράσεις, η κορμοστασιά, το βλέμμα, ο βηματισμός, τα συναισθήματά του δομούν το χαρακτήρα. Επιπλέον, με τη χρήση ποικιλίας λέξεων στις ιστορίες μας, βοηθάμε τα παιδιά να διευρύνουν το λεξιλόγιό τους.

Σας παραθέτω μία λίστα με επίθετα για την περιγραφή του "Κακού" της υπόθεσης!


άγριος, αδέξιος, αδιάφορος, αηδιαστικός, αιμοβόρος, αισχρός, ανάγωγος, αναιδής, ανάποδος, ανήθικος, ανόητος, ανίκανος, ασεβής, ανυπάκουος, άσπλαχνος, απαίσιος, απαράδεκτος, απείθαρχος, αποκρουστικός, απρεπής, απρόσεχτος, άσχημος, ασυνεπής, άτακτος, αλλοπρόσαλλος, αδιάλλακτος, άχαρος, ανιαρός, άνοστος, αδέξιος, αγριεμένος, ανατριχιαστικός, αγριωπός, ανεμοδαρμένος, άπιστος, άχρωμος, ανέκφραστος, ανήσυχος, άτσαλος, άγαρμπος, αβέβαιος, αφελής, αναποφάσιστος, αλαζόνας, αδιάφορος, αλλόκοτος, ασταθής, ανάλατος, απρόσιτος, ακανόνιστος, άξεστος, αθυρόστομος, αλάνι, αγύρτης, ανάγωγος, ανιαρός, άπληστος, αχόρταγος, άκαρδος, αυλακωμένος, απόλυτος, αντιπαθητικός, αποτρόπαιος, ασφυκτικός, ανεπαρκής, αμετανόητος, άδικος, αρρωστιάρης, ανίκανος, ανισόρροπος, αγριάνθρωπος, απροσάρμοστος, αθεόφοβος, ακαμάτης, αμόρφωτος, ατίθασος, αυταρχικός, απερίσκεπτος, αυθάδης

βλάκας, βλοσυρός, βίαιος, βαρύς, βασανισμένος, βαρετός, βρώμικος, βέβηλος, βαρεμένος, βούβαλος, βάρβαρος

γερασμένος, γκρινιάρης, γεροξεκούτης, γομάρι

διαβολικός, δόλιος, δηλητηριώδης, δειλός, διστακτικός, δολοπλόκος, δυσάρεστος, δύσοσμος, δυσκοίλιος, δύσκολος, δυσχερής, δυσπρόσιτος, δύστροπος

ελαττωματικός, εγωιστής, εχθρικός, εγωκεντρικός, ελεεινός, εκνευριστικός, ένοχος, επικίνδυνος, ευέξαπτος

ζόρικος, ζημιαρόγατος, ζημιάρης, ζοφερός, ζαβός, ζουρλός, ζηλιάρης

θανατηφόρος, θυμωμένος, θεόρατος, θεριακλής, θεριό, θηριώδης, θεομπαίχτης

ιερόσυλος

κακεντρεχής, κακογλωσσάς, κακοήθης, κακός, κακοποιός, καχύποπτος, καμπούρης, κοκαλιάρης, κουτσομπόλης, κατεργάρης, κατεργαράκος, κίβδηλος, κουραστικός, κουφιοκέφαλος, κακομούτσουνος, κέρβερος, κακοτράχαλος, κρυουλιάρης, κοντόφθαλμος, κολλημένος, κακόγουστος, κουμάσι, κτήνος, καταπιεστικός, κακομαθημένος, κάφρος, καυστικός, κακιασμένος

λιπόσαρκος, λωλός, λουφαδόρος, λωποδύτης, λαίμαργος, λυσσασμένος

μάγκας, μικροπρεπής, μούτρο, μοχθηρός, μαμούχαλος, μονοκόμματος, μπουμπούνας, μόρτης, μούργος, μουρόχαυλος, μουρτζούφλης, μπούρδας, μίζερος

νωθρός, νωχελικός, ντούκι, νόθος

ξενέρωτος, ξερακιανός, ξερός, ξιπασμένος, ξινός, ξεροκέφαλος, ξετσίπωτος, ξεψυχισμένος, ξεπερασμένος, ξυλάγγουρο, ξεμωραμένος, ξεφτίλας

οχιά, οικτρός, ονειροπαρμένος, ουρακοτάγκος, ολέθριος, ουτοπικός, ολισθηρός, οξύθυμος, οξύμωρος

παράξενος, παγωμένος, πεισματάρης, πελώριος, πνιγηρός, πλαστός, παλαβός, παλαβιάρης, παλιάτσος, παρλαπίπας, πανούργος, πικρόχολος, πονηρός, παρακατιανός, παμπόνηρος, παχουλός, περίεργος, παμπάλαιος, παλιός, παλιάνθρωπος, πολεμοχαρής, πρόστυχος, παλιοτόμαρο, πανάσχετος

ρυτιδιασμένος

σαθρός, σάπιος, σατανικός, σκάρτος, σκράπας, στυγνός, σαρκαστικός, σκυθρωπός, σπαστικός, στρυφνός, στραβοκάνης, συμφεροντολόγος, συντηρητικός, σπασμωδικός, σπάταλος, σκιάχτρο

τσαρλατάνος, ταραγμένος, τρικυμιώδης, τυραννισμένος, τεράστιος, τραχύς, ταλαιπωρημένος, τσιγγούνης, τσουχτερός, τρισκατάρατος, τρομακτικός, τιποτένιος, τετριμμένος, τούβλο, τεμπέλης, τεμπελάκος, τσαντίλας, τρελός, τρελαμένος

υπερόπτης, ύπουλος, ύποπτος, υποκριτής, υπερφίαλος, υπεράνω, υποχθόνιος

φαφλατάς, φάλτσος, φίδι κολοβό, φθονερός, φουρτουνιασμένος, φαντασιόπληκτος, φοβερός, φαταούλας, φανφάρας, φοβιτσιάρης, φειδωλός, φαρμακερός

χαζοχαρούμενος, χαλεπός, χτικιάρης, χλιαρός, χειμαρρώδης, χυδαίος, χλωμός, χοντροκομμένος, χαλασμένος, χαιρέκακος, χτικιό, χοντρόπετσος

ψευτοπαληκαράς, ψεύτης, ψωροπερήφανος, ψείρας, ψηλομύτης, ψώνιο, ψυχρός

Ζωγραφιές "Κολλητήρι"

Στήνεις ένα τσίρκο και σου ψηλώνουν οι νάνοι!

Συνεχίζουμε με τους ιδιωματισμούς, τις εκφράσεις και τις παροιμίες της ισπανικής γλώσσας. Εδώ σας γράφω κάποιες αρκετά γραφικές, που μπορεί να σας βοηθήσουν στις ιστορίες σας.

• Más lento que el caballo del malo = Πιο αργός και από το άλογο του κακού

Η φράση αυτή σημαίνει "πιο αργός και από χελώνα". Στα ισπανικά υπάρχει και η ίδια ακριβώς έκφραση (más lento que una tortuga), όμως το "πιο αργός και από το άλογο του κακού" είναι πιο γραφικό και παράξενο για εμάς. Φαντάζομαι ότι προέρχεται από τις ταινίες ή τα παραμύθια, μιας και πάντα ο καλός τρέχει και ο κακός δεν τον προλαβαίνει. Πρέπει να φταίει το άλογο του κακού, που είναι τεμπέλικο ή ερωτευμένο ή είναι κρυφός πράκτορας - μυστικός βοηθός του καλού ήρωα!

• Montar un circo, y que te crezcan los enanos = Να στήνεις ένα τσίρκο και να σου ψηλώνουν οι νάνοι

Αυτή η φράση λέγεται για την κακή τύχη κάποιου. Πχ. Ο Γιώργος τελευταία είναι τόσο άτυχος, στήνει ένα τσίρκο και του ψηλώνουν οι νάνοι!
Φανταστείτε ένα τσίρκο όπου οι νάνοι ψηλώνουν, οι γίγαντες κονταίνουν, ο ακροβάτης παθαίνει υψοφοβία, το λιοντάρι κελαηδάει κλπ!

• Gigante con los pies de barro = Γίγαντας με πόδια από λάσπη/ πήλινα πόδια

Λέγεται για κάτι που, ενώ φαίνεται τεραστίων διαστάσεων, στην πραγματικότητα είναι τιποτένιο. Είτε για πρόσωπα, που άλλο φαίνονται και άλλο είναι. 
Φανταστείτε μία πόλη που αντί για χώμα έχει λάσπη, ή άμμο. Τα ρούχα των παιδιών είναι πάντα βρώμικα, κανείς δεν αγοράζει καινούρια παπούτσια, οι γυναίκες δε φορούν τακούνια κλπ. Ένας γίγαντας που μένει στα βουνά έρχεται στην πόλη για να φάει μία πίτσα, αλλά κολλάει στη λάσπη και, μέχρι να βρουν τρόπο να τον τραβήξουν, τα πόδια του γίνονται από λάσπη!

• Quién siembra vientos recoge tempestades = Όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες

Και στη γλώσσα μας αυτή η παροιμία είναι γνωστή, με λίγο διαφορετικό τρόπο. Σημαίνει ότι οι πράξεις μας καθορίζουν το αποτέλεσμα. Εδώ, αν οι πράξεις μας είναι άσχημες ή ανήθικες, οι συνέπειές τους θα στραφούν κατά πάνω μας και θα μας βλάψουν.
Φανταστείτε ένα γεωργό, ο οποίος αφού φύτεψε πατάτες, ντομάτες, μαρούλια και λοιπά, σκέφτηκε να φυτέψει και μία σπάνια ποικιλία ανέμων, για να έχει τις ζεστές ημέρες να δροσίζεται. Πήγε λοιπόν και βρήκε τη μάγισσα του βουνού και του έδωσε σπόρους. Ήταν μικρούληδες, αλλά παιχνιδιάρικοι, κουνούσαν όλη την ώρα και δεν μπορούσε να τους βάλει στο χώμα. Μετά από καιρό φύτρωσαν και μεγάλωναν, μεγάλωναν και έγιναν αέρηδες και χάλαγαν όλες τις άλλες καλλιέργειες...

• Aunque la mona se vista de seda, mona se queda = Και με μετάξι να ντυθεί ο πίθηκος, πίθηκος παραμένει.

Περίπου σαν το "Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς". Ο άνθρωπος δεν αλλάζει, ακόμα κι αν μεταμφιεστεί. Δεν κρύβεται ο χαρακτήρας και το ποιόν του καθενός.
Φανταστείτε μία πιθηκίνα που θέλει να παραστεί σε μία κοινωνική εκδήλωση, ένα γάμο, και δεν την αφήνουν να μπει μέσα γιατί δεν είναι άνθρωπος! Πηγαίνει, λοιπόν, σε ένα ράφτη και του λέει να της φτιάξει ένα μακρύ μεταξωτό, κόκκινο φόρεμα. Παίρνει και κόκκινα γοβάκια στιλέτο, ντύνεται και παρουσιάζεται στη γιορτή...

Θα συνεχίσουμε με τις ισπανικές φράσεις, σε επόμενη ανάρτηση.


 

Το μισό πορτοκάλι

Οι ιδιωματισμοί, οι εκφράσεις και οι παροιμίες της γλώσσας αποτελούν θησαυρό στα χέρια κάθε παραμυθά! Πάμε να συνεχίσουμε να παίζουμε με τις ισπανικές εκφράσεις.

• LA MEDIA NARANJA = Το μισό πορτοκάλι

Η φράση αυτή χρησιμοποιείται για να δηλώσει "το άλλο μας μισό", το έτερόν μας ήμισυ, το μεγάλο έρωτα, σύμφωνα με Hollywood και Disney. 

ΤΑ ΔΥΟ ΜΙΣΑ - Ιστορία λυπημένη

Μια φορά και έναν καιρό, υπήρχε ένα πορτοκάλι χαρούμενο, που μεγάλωνε γερό και ζουμερό σε μία πορτοκαλιά, στα βάθη της Μεσσηνίας. Όταν αυτό και οι συμμαθητές του μεγάλωσαν αρκετά, τους ανακοίνωσαν ότι θα τα μεταφέρουν σε κάποιο άλλο μέρος, για να πραγματοποιήσουν το όνειρο της ζωής τους...να γίνουν χυμός!

Έτσι και έγινε! Ενθουσιασμένα όλα τα πορτοκάλια, αλλά και με εμφανή συγκίνηση, φιλήθηκαν και αποχαιρετίστηκαν. Οι δρόμοι τους έπρεπε να χωρίσουν. Το πορτοκάλι μας, θα το πήγαιναν, λέει, σε μία λαϊκή αγορά, σε μία μεγάλη πόλη. Λυπημένο που έχανε τους φίλους του, αλλά περήφανο που θα έκανε το όνειρό του πραγματικότητα, ξεκίνησε για το ταξίδι του. Πόσα πράγματα είδε στη διαδρομή! Ανθρώπους με μαύρα, μακριά, παράξενα ρούχα, μαύρο καπέλο και γένια, τροπικά ζώα που έβλεπε για πρώτη φορά - μάλλον "γάτες" τα λέγανε -, χρώματα που αναβόσβηναν μόνα τους και οι οδηγοί τα υπάκουγαν...Ένας τρελός κόσμος τον περίμενε μακριά από το ασφαλές και ήσυχο αγρόκτημα της νιότης του.

Μια μέρα, έφτασε επιτέλους στον προορισμό του. Όχι στη λαϊκή. Από εκεί πέρασε για λίγες ώρες και το βάλανε σώνει και ντε να κάνει ηλιοθεραπεία και να χαμογελάει στον κόσμο που περνούσε. Αλλά ήρθε μία όμορφη κοπέλα και το έβαλε σε μία σακούλα, μαζί με άλλους συμπατριώτες του και ξενόφερτους. Η τύχη που είχε δεν περιγράφεται! Γιατί όση ώρα λιαζόταν στη λαϊκή, είχαν περάσει λογιών λογιών γυναίκες, οι περισσότερες άσχημες ή γιαγιάδες, μόνο η δική του ήταν όμορφη και νεαρή! Έφτασε, λοιπόν, στον προορισμό του. Ήταν μία καφετέρια.

Το έβαλαν στην ουρά και περίμενε μαζί με τα υπόλοιπα, καταχαρούμενο, να γίνει επιτέλους χυμός! Περίμενε, περίμενε...Κάποια στιγμή, απόγευμα πρέπει να ήταν, το πλησιάζει η κοπέλα, το πιάνει απαλά, του κάνει ένα δροσερό ντουζ και...το κόβει στη μέση. Αυτή την εξέλιξη δεν την περίμενε το πορτοκάλι μας. Άλλα του είχαν πει. Ένιωσε...μισό! Πού να φανταζόταν και τι θα ακολουθούσε...

Άρχισε να φωνάζει στο άλλο μισό του, αλλά αυτό δεν πρόλαβε να απαντήσει γιατί η κοπέλα το πήρε μακριά. Ένας περίεργος θόρυβος ακούστηκε, ββββουυ και μετά σιωπή. Πού είχε πάει το μισό του; Τι του είχε κάνει; Η κοπέλα στάθηκε απειλητικά πάνω του και την ώρα που έκανε να το πιάσει, το πορτοκάλι μας, με μία απότομη κίνηση, βρέθηκε στο πάτωμα του μαγαζιού. Ένα χέρι απειλητικό το πλησίασε και το πέταξε στον κάδο των σκουπιδιών.

Το πορτοκάλι μας κρύωνε πολύ και το είχαν πάρει τα ζουμιά. Ήταν σκοτεινά εκεί μέσα και οι μυρωδιές που του έρχονταν κάθε άλλο από ευχάριστες ήταν. Φοβόταν τόσο πολύ και ήθελε τόσο να ξαναδεί, έστω και για τελευταία φορά, το άλλο του μισό. Κάπου κάπου το καπάκι άνοιγε και στον κάδο έμπαιναν καινούρια πλάσματα, άγνωστα σε αυτόν, αμίλητα. Ώσπου, μέσα στη σιωπή άκουσε μία γλυκιά φωνούλα.

-Είναι κανείς που μιλάει τη γλώσσα μου;, είπε κάποιος.
-Ναι, εδώ, εδώ!!, είπε με ελπίδα το πορτοκάλι.

Ακούστηκαν συρσίματα και σε λίγο είχε δίπλα του ένα...μισό μήλο.

-Γεια! Είμαι ένα μήλο, είπε το μήλο.
-Γεια! Είμαι ένα πορτοκάλι, είπε το πορτοκάλι. Πώς βρέθηκες εδώ;
-Ήρθα λίγο μετά από εσένα. Είδα τι σου κάνανε και είπα να το σκάσω κι εγώ με το δικό σου κόλπο.
-Μα, γιατί; Εσύ δεν ήθελες να γίνεις χυμός;
-Ήθελα, μέχρι που είδα τι κάνανε στα υπόλοιπα φρούτα και άλλαξα γνώμη. Τα βάζουν σε ένα γυάλινο κλουβί και τα αλέθουν. Ξέρεις τι θα πει "αλέθουν";, είπε το μήλο.
- Όχι και ούτε θέλω να μάθω, είπε το πορτοκάλι.
-Ούτε εγώ ξέρω τι σημαίνει, αλλά δεν είναι κάτι καλό, είπε το μήλο.
-Και το άλλο σου μισό; Γιατί δεν ήρθε μαζί σου;, ρώτησε το πορτοκάλι.
-Γιατί δεν πρόλαβε. Το άρπαξαν πολύ γρήγορα. Θέλεις να γίνεις εσύ το άλλο μου μισό;
-Μα, γίνεται;, αναρωτήθηκε το πορτοκάλι.
-Γιατί όχι; Θα πιαστούμε αγκαλιά και θα γίνουμε ένα.

Έτσι και έκαναν. Πιάστηκαν αγκαλιά και με την κουβέντα και την καλή παρέα σταμάτησε και το κρύο, και ο φόβος και το σκοτάδι. Και έμειναν έτσι, αγκαλιά, τα δύο μισά, μέχρι που σάπισαν...

Ιστορία "Κολλητήρι"

ΑΣΚΗΣΗ

• Επινοήστε μία παρόμοια ιστορία, με ευτυχισμένο τέλος, για τα μικρά παιδιά. Μπορείτε να αλλάξετε τη ροή από το σημείο που φτάνει το πορτοκάλι στην καφετέρια. 
• Για του Αγίου Βαλεντίνου υπάρχει ένα παιχνίδι με χάρτινες καρδούλες που κόβονται στη μέση, ανακατεύονται και τα παιδιά ψάχνουν το άλλο μισό. Μπορείτε να το παίξετε με χάρτινα πορτοκάλια διαφόρων μεγεθών. Δοκιμάστε το και στο σπίτι με ζωντανά πορτοκάλια, 1 ανά 2 άτομα! Να είναι η εποχή τους!!

Σκοτώνω το σκουληκάκι ή Τα μήλα του βασιλιά

Οι ιδιωματισμοί, οι εκφράσεις και οι παροιμίες της γλώσσας αποτελούν θησαυρό στα χέρια κάθε παραμυθά! Πάμε να δούμε κάποιες εκφράσεις από την ισπανική. Πώς μπορούμε να τις εντάξουμε στη δική μας, να παίξουμε με τα παιδιά και, φυσικά, να βγάλουμε ιστορίες;

• MATAR EL GUSANILLO = Σκοτώνω το σκουληκάκι

 Η φράση αυτή χρησιμοποιείται για να δηλώσει "τσιμπολογάω", "τρώω κάτι πρόχειρο για να ηρεμήσω το στομάχι, την πείνα μου". Πχ. Τρώω κάτι μέχρι να πάω σπίτι για να ξεγελάσω την πείνα μου, να σκοτώσω το σκουληκάκι.

Τα μήλα του βασιλιά

Μια φορά και έναν καιρό, ζούσε ένας πολύ καλός βασιλιάς σε ένα βασίλειο που λεγότανε "Γη". Όλα τα βουνά και οι κάμποι του ανήκαν, αλλά εκείνος ήταν τόσο καλός που ποτέ δε ζήταγε από τους πιστούς υπηκόους του ούτε φόρους, ούτε χρήματα, ούτε μέρος από τις σοδειές τους. Όλοι ζούσαν ελεύθεροι σε εκείνο το βασίλειο, χαρούμενοι και κυρίως...χορτάτοι! Ποτέ, κανείς δεν είχε νιώσει την πείνα, δεν ξέρανε ότι υπήρχε. Έτρωγαν τους καρπούς που απλόχερα έδινε το ευλογημένο χώμα και περνούσαν τις μέρες τους δουλεύοντας, γελώντας και τραγουδώντας.

Ο καλός βασιλιάς είχε, ωστόσο, μία αδυναμία. Τις μηλιές του. Ήταν το μοναδικό μέρος του βασιλείου που είχε περιφράξει. Η εντολή ήταν ρητή: Ποτέ κανένας υπήκοος δεν επιτρεπόταν να μπει στο χωράφι ή να φάει από τα μήλα του βασιλιά. Την τιμωρία για ανυπακοή δεν την είχε ξεκαθαρίσει, είχε μονάχα πει ότι οι συνέπειες θα ήταν τρομερές. Κανείς, όμως, δεν ενδιαφερόταν για να δοκιμάσει αυτό το κόκκινο φρούτο. Φαινόταν άνοστο και, εξάλλου, αφού μπορούσαν να φάνε όσο θέλανε από όλα τα υπόλοιπα, χωρίς να δίνουν λογαριασμό,τι τους ένοιαζε;

Μια μέρα, όμως, ένας από τους μάγκες του χωριού, ο Αδάμ, που ήταν πολύ τεμπέλης και καυγατζής, είχε μία ιδέα. Να μπει και να κλέψει τα μήλα του βασιλιά! Του φάνηκε τόσο διασκεδαστικό και αντρίκιο, που δεν έχασε το χρόνο του. Πλησίασε το φράχτη του απαγορευμένου χωραφιού, και τσουπ! Με ένα σάλτο πήδηξε μέσα. Έκοψε τόσα μήλα, που ήταν σχεδόν αδύνατο να τα κουβαλήσει μόνος του. Με υπομονή, τα μετέφερε λίγα λίγα έξω από το χωράφι, τα έβαλε σε τσουβάλια,τα φόρτωσε στο γάιδαρο και τα μετέφερε στο χωριό.

Οι κάτοικοι τρόμαξαν σαν κατάλαβαν τι είχε κάνει. Άρχισαν να του φωνάζουν και να τον λοιδορούν, όμως αυτός έβγαλε ένα μήλο από το σακί, στάθηκε στη μέση της πλατείας και επιδεικτικά...το δάγκωσε. Όλο το χωριό κράτησε την ανάσα του. "Μμμ....πεντανόστιμο! Δεν έχω ξαναδοκιμάσει τίποτα παρόμοιο, ποτέ στη ζωή μου!", έκανε ο Αδάμ και κατάπιε τη μπουκιά του. Τότε, ένα μεγάλο σούσουρο απλώθηκε. Όλοι ήθελαν να δοκιμάσουν τη νέα λιχουδιά. Γιατί όχι; Πού ήταν το κακό; Και όρμησαν πάνω στα τσουβάλια με τα μήλα και τα έκαναν μια χαψιά, συμφωνόντας ότι όντως, ήταν πολύ νόστιμα φρούτα. Γιατί όχι;

Ο βασιλιάς, που είχε στο μεταξύ ενημερωθεί από τους συμβούλους του για την αταξία των ανυπάκοων υπηκόων του, έπεσε στο κρεβάτι βαριά άρρωστος. Δεν μιλούσε καθόλου, και όταν τον ρώτησαν αν πρόκειται να πάρει σκληρά μέτρα για την τιμωρία τους, απάντησε: "Το κακό έχει ήδη γίνει".

Μετά από λίγες ώρες, όλοι στο χωριό είχαν πονόκοιλο. Πρώτη φορά συνέβαινε τέτοιος χαλασμός. Όλοι τρέχανε στις τουαλέτες, τσακώνονταν ποιος θα πρωτομπεί, ξάπλωναν στο κρεβάτι, δίπλωναν στα δύο, υπέφεραν. Το κακό είχε ήδη γίνει. Την επόμενη ημέρα, έγιναν όλοι καλά, αλλά άρχισαν να...πεινάνε. Από τότε είναι που οι άνθρωποι νιώθουν την πείνα.

Τα μήλα, βλέπετε, είχαν μέσα σκουληκάκια. Με το που τα έφαγαν οι άνθρωποι, τα σκουληκάκια έκαναν φωλίτσα στο στομάχι τους και δεν έφυγαν ποτέ. Από τότε και κάθε φορά που η κοιλίτσα μένει άδεια για πολλή ώρα, το σκουληκάκι μέσα μας στριφογυρνάει και παραπονιέται, κάνοντας θόρυβο. Για να το σκοτώσουμε, πρέπει να φάμε κάτι, όχι πολύ για να μη μας πιάσει πονόκοιλος, αλλά λίγο, μέχρι να μην το ακούμε πια. Βέβαια, επειδή δεν έχουμε ένα αλλά πολλά, πάλι κάποιο αδερφάκι ή ανήψι του θα παραπονεθεί με τη σειρά του όταν μείνουμε και πάλι νηστικοί. Γι' αυτό οι μόνοι που δεν πεινάνε ποτέ είναι οι βασιλιάδες, γιατί ο βασιλιάς εκείνος ήταν ο μόνος που δε δοκίμασε από τα μήλα του.

Ιστορία "Κολλητήρι"

ΑΣΚΗΣΗ

• Επινόησε ιστορίες για να περιγράψεις την πείνα ως ένα σκουληκάκι που πρέπει να πάψει να γκρινιάζει μέσα στο στομάχι μας.

Η γόμα είναι λυπημένη

Σε ένα σπιτάκι κοντά στο δάσος ζούσαν μία γόμα και ένα πουλάκι. Οι δυο τους ήταν πολύ καλοί φίλοι. Το πουλάκι ήταν κλεισμένο σε ένα πανέμορφο κλουβί και η γόμα το επισκεπτόταν καθημερινά.

Ένα ευχάριστο πρωινό, η γόμα του είπε:
- Θέλεις να σου ανοίξω το πορτάκι, για να παίξουμε μαζί;

Το πουλάκι κατενθουσιάστηκε!
-Τσίου! Τσίου! Ναι, ναι!

Η γόμα του άνοιξε το κλουβί και το πουλάκι πέταξε ελεύθερο. Το παράθυρο, όμως, ήταν ανοιχτό και έτσι το πουλάκι έφυγε!

Η γόμα στεναχωρήθηκε πολύ, αλλά, μετά από πολλή σκέψη, κατάλαβε ότι ήταν το καλύτερο για το φίλο της, βρήκε επιτέλους την ελευθερία του.

Από τότε, κάθε απόγευμα το πουλάκι επισκέπτεται τη γόμα στο σπίτι κοντά στο δάσος και παίζουν μαζί στον κήπο!

Και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!

Ιστορία και εικόνες φτιαγμένη/ες από παιδιά, 

από το site http://www.rinconsolidario.org/palabrasamigas/pa/cuentos/goma.htm

Μετάφραση: Κολλητήρι

ΑΣΚΗΣΗ

Οι ιστορίες που φτιάχνουμε στην τάξη ή στο σπίτι δεν χρειάζεται να είναι υπερπαραγωγές! Μία απλή ιστοριούλα, όπως η παραπάνω, μπορεί να λειτουργήσει πιο αποτελεσματικά, για εκπαιδευτικούς σκοπούς.

• Βάλτε τα παιδιά να εικονογραφήσουν την παραπάνω ιστορία ή μία άλλη, εξίσου απλή. Χωρίστε την τάξη σε ομάδες και αναθέστε σε κάθε ομάδα την εικονογράφηση μίας πρότασης-φάσης της ιστορίας. 

Πχ. Η 1η ομάδα: Σε ένα σπιτάκι κοντά στο δάσος ζούσαν μία γόμα και ένα πουλάκι...ήταν πολύ καλοί φίλοι.
2η ομάδα: Η γόμα του άνοιξε το κλουβί.
3η ομάδα: Το πουλάκι έφυγε.
4η ομάδα: Η γόμα στεναχωρήθηκε πολύ
5η ομάδα: Το πουλάκι και η γόμα παίζουν μαζί στον κήπο!

Δείτε ότι η εικονογράφηση απαιτεί την αφαίρεση των λεπτομερειών. Μόνο η ουσία μπορεί να ζωγραφιστεί. Επίσης, απαιτείται πλήρης κατανόηση της ροής, για να εξασφαλιστεί η συνοχή. Η ομάδα 4 που θα ζωγραφίσει τη γόμα στενοχωρημένη στο δωμάτιο θα πρέπει να ζωγραφίσει και το άδειο κλουβί και το ανοιχτό παράθυρο, για να είναι συνεπής.

Εναλλακτικά: Χωρίστε τα παιδιά σε ομάδες των 4. Κάθε παιδί θα ζωγραφίσει μία πρόταση και στο τέλος η ομάδα θα δείξει την εικονογράφηση στην τάξη. Οι ομάδες πρέπει να είναι ενωμένες και να συννενοηθούν από πριν για το τι και πώς θα ζωγραφίσει ο καθένας, ώστε να είναι ομαλό και συνεπές το πέρασμα από τη μία εικόνα στην άλλη.

ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥΣ:
Η παραπάνω τεχνική χρησιμοποιείται από τους σκηνοθέτες κατά την προετοιμασία μίας ταινίας. Πρόκειται για το ντεκουπάζ, τη διαίρεση του σεναρίου σε πλάνα. Ο σκηνοθέτης παίρνει το γραπτό κείμενο και χωρίζει κάθε σκηνή στα πλάνα της, δηλαδή, όπως στην άσκησή μας, στις εικόνες, που πρόκειται να γυριστούν. Για όσους είναι πιο εξοικειωμένοι με τον όρο "μοντάζ", το ντεκουπάζ μπορεί να περιγραφεί ως το μοντάζ στο χαρτί, πριν το γύρισμα.

Τραγούδια και παραμύθια στο youtube

Ένα πολύ ωραίο κανάλι, ενημερωμένο και με μεγάλη ποικιλία σε τραγούδια, παραμύθια, παιδικές σειρές, νανουρίσματα... Λίστες αναπαραγωγής σωστά οργανωμένες και ενδιαφέρουσες. Με λίγα λόγια, πολύ καλή δουλειά!

Ρίξτε μια ματιά, μπορεί να σας φανεί πολύ χρήσιμο.

http://www.youtube.com/user/sapiensgr

Άσπρο και Μαύρο

Πριν πολλά πολλά χρόνια, όταν όλα ξεκινούσαν και ακόμα και οι πλανήτες, τα αστέρια και σχεδόν όλα τα παλιά πράγματα ήταν τόσο μικρούλια που πήγαιναν σχολείο, υπήρχε μία τάξη φοβερή, που ήταν η αγαπημένη των δασκάλων, γιατί ήταν η πιο χαρούμενη! Στα θρανία της κάθονταν ζωηρά και ενθουσιασμένα τα χρώματα! Από το Άσπρο και το Μαύρο, ως το Κόκκινο, το Μπλέ, το Κίτρινο και όλα τα υπόλοιπα μελετούσαν και προετοιμάζονταν να γίνουν χρώματα φανταστικά, όταν θα μεγάλωναν.

Μία μέρα ξέσπασε ένα φοβερό μπέρδεμα στον ουρανό. Τα σύννεφα έκαναν τις ασκήσεις τους για να φτιάξουν τις πρώτες βροχές, αλλά βρέθηκαν να βρέχουν τόσο πολύ, που έφτιαξαν μία τρομακτική καταιγίδα, τόσο τρομακτική που, ακόμα και όταν τελείωσε, όλοι έμειναν στενοχωρημένοι και κακόκεφοι. Ακόμα και όταν ο Ήλιος έκανε την εμφάνισή του δεν κατάφερε να κάνει τον κόσμο να χαμογελάσει.

Η μόνη λύση ήταν να καταφύγουν στα άτακτα και παιχνιδιάρικα χρώματα, αν και, ως τα πιο μικρά, μπορεί να μην ήταν ακόμη προετοιμασμένα. Έτρεξαν, γρήγορα στην τάξη τους να τα ψάξουν. Ήταν πολύ πρωί και ως συνήθως, το Άσπρο και το Μαύρο έκαναν κοπάνα, αλλά δεν υπήρχε χρόνος να τους περιμένουν. Έπρεπε να κάνουν κάτι άμεσα, γι' αυτό βγήκαν βιαστικά για να ανέβουν στον ουρανό, να φτάσουν στα σύννεφα, τα οποία και ήταν πολύ μετανιωμένα και λυπημένα για το συμβάν.

Στο δρόμο για τον ουρανό, κάθε χρώμα άφηνε ένα λαμπερό αποτύπωμα, και έτσι όπως έτρεχαν μπουλούκι, ο συνδυασμός όλων έδινε ένα τόσο θεαματικό και εντυπωσιακό αποτέλεσμα, που άρχισαν όλοι να χειροκροτάνε και η χαρά επανήλθε μαζικά! Τα χρώματα περήφανα που τους ζητήθηκε να γίνουν επίσημα οι βοηθοί του Ήλιου, δέχτηκαν από τότε και στο εξής να φτιάχνουν το θεαματικό ουράνιο τόξο τους κάθε φορά που τα σύννεφα θα το παράκαναν με τις βροχές τους.

Το Άσπρο και το Μαύρο έφτασαν στην τάξη λίγο αργότερα και δεν βρήκαν κανέναν. Άκουσαν τη φασαρία απ' έξω, πήγαν να δουν τι γίνεται και βρήκαν τους πάντες να δίνουν συγχαρητήρια στα υπόλοιπα χρώματα, και να τους επαινούν για τη θεαματική και κεφάτη παράστασή τους. Το Άσπρο και το Μαύρο, αν και μέχρι πρότινως ήταν εκείνα που κατείχαν τον τίτλο των πιο ζωηρών μέσα στην τάξη, ντράπηκαν να μιλήσουν ή να ζητήσουν από τους συμμαθητές τους να τους επιτρέψουν να πάρουν μέρος στη μεγάλη ανακάλυψη.

Από τότε, όμως, έβαλαν τα δυνατά τους, να είναι συνεπείς και υπεύθυνοι. Και το κατάφεραν τόσο καλά, που πια δεν τους απασχολεί που δεν παίρνουν μέρος στο ουράνιο τόξο. Τώρα πια είναι τα πιο σημαντικά και τα πιο σοβαρά χρώματα και κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτα χωρίς αυτά.

Συγγραφέας: Pedro Pablo Sacristán,

http://cuentosparadormir.com/

Μετάφραση: Κολλητήρι

Ο ασπρόμαυρος κλόουν - η ιστορία

Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένας κλόουν που πήγαινε σε όλα τα παιδιά που γιόρταζαν και τους έκανε έκπληξη και τους έδινε δώρα. Μία φορά, όμως, τον πήρε ο ύπνος και ξέχασε να πάει σε ένα παιδάκι. Από τότε, από τη λύπη του παιδιού και τη δική του, έγινε ασπρόμαυρος... 

Από τότε κανένα παιδάκι δεν τον ήθελε στο πάρτυ του. Και έτσι ο ασπρόμαυρος κλόουν μας, άρχισε να περπατάει μακριά από τα παιδικά γέλια, μέχρι που απομακρύνθηκε τόσο πολύ από την πόλη και βρέθηκε μόνος του, ψηλά σε ένα βουνό. 

Στην ησυχία του βουνού ξαφνικά άκουσε φωνούλες πολλές.

- Ψιτ, ψιτ, εσύ εκεί κάτω, ψιτ! Ήταν τα χρώματα ενός ουράνιου τόξου που του φώναζαν. Γύρισε το βλέμμα του και τα είδε...Εντυπωσιάστηκε. Ποτέ ξανά δεν είχε δει από κοντά ένα ουράνιο τόξο και, φυσικά, ποτέ ξανά δεν του είχαν ξαναμιλήσει οι χρωματιστές λωρίδες του! 

- Να ήξερες πόσο σε ζηλεύουμε!, του είπαν. 

- Τι;;;, απόρησε ο ασπρόμαυρος κλόουν. Μα γιατί; 

- Είναι απλό. Εσύ έχεις τα δύο χρώματα που μας λείπουν εδώ πάνω. Το ήξερες ότι το μαύρο ρουφάει τη ζέστη; Και ότι το άσπρο τη διώχνει; Κάποιες πολύ κρύες ημέρες θα θέλαμε να είχαμε λίγο από το μαύρο σου και τις πιο ζεστές, λίγο από το άσπρο σου. 

- Κι εγώ θα ήθελα να είμαι πολύχρωμος, όπως εσείς..., είπε ο ασπρόμαυρος κλόουν και τους διηγήθηκε την περιπέτειά του. 

Το ουράνιο τόξο κάλεσε όλες τις λωρίδες του να συζητήσουν και κατέληξαν ότι θα μπορούσαν να δώσουν από λίγο χρώμα η καθεμία και λίγη μαγική σκόνη να πάει ως δώρο στα επόμενα γενέθλια του παιδιού που είχε ξεχάσει και αυτός, σε αντάλλαγμα, θα τους έδινε τη στολή του!  

Έτσι και έγινε! Ο πολύχρωμος, πια, κλόουν έφτιαξε μία ουράνια στολή με τα καινούρια χρώματα και ξανακέρδισε τα γαργαριστά γέλια των παιδιών, ακόμα και εκείνου που είχε παραμελήσει.  

Και το ουράνιο τόξο έμεινε με την ασπρόμαυρη στολή και όταν έχει πολύ πολύ κρύο τη φοράει από τη μαύρη της μεριά και κρύβεται μέσα στα μαύρα σύννεφα και όταν έχει πολλή πολλή ζέστη τη φοράει από την άσπρη της μεριά και χάνεται μέσα στο φως του ήλιου...Μόνο όταν έχει ηρεμήσει ο ουρανός μετά από μία βροχή και ο ήλιος ίσα που ξεπροβάλλει, τη βγάζει και γεμίζει τον τόπο με τα λαμπρά του χρώματα! 

Ιστορία "Κολλητήρι"

Ο Μπούφος φαντάρος

Ο μπούφος ήταν ο αγαπημένος μου παιδικός σούπερ ήρωας και ήταν μόνο δικός μου! Εντάξει, και του αδερφού μου. Να εξηγήσω: Η μαμά μας επινοούσε ιστορίες με πρωταγωνιστή το "μπούφο". Ο Μπούφος στο σχολείο, ο Μπούφος φαντάρος, ο Μπούφος παίρνει αυτοκίνητο, ο Μπούφος αστροναύτης, ο Μπούφος πάει διακοπές...

Δεν το έκανε κάθε βράδυ όταν μας έβαζε στο κρεβάτι και μας σκέπαζε, λέγοντάς μας πόσο πολύ μας αγαπάει λίγο πριν κλείσει απαλά το διακόπτη του φωτός, όπως στις ταινίες του Χόλυγουντ.

Το έκανε οποιαδήποτε στιγμή, μέσα στο αυτοκίνητο, όσο μαγείρευε, κάποια βράδια που δεν κοιμόμασταν εύκολα...Κυρίως μετά από σπαστική (!) διαμαρτυρία και απεργία φασαρίας, εμού και του μεγάλου αδερφού.

Για να δούμε τι μπορούμε να πάρουμε από αυτή την προσωπική εμπειρία.

Ο χαρακτήρας: Το όνομα του ήρωα είναι αστείο. Πιο αστείο το κάνει το γεγονός ότι πρόκειται για ένα πουλί το οποίο, παίρνοντας ανθρώπινα χαρακτηριστικά, διασκεδάζει με τις περιπέτειές του. Ο Μπούφος ήταν τεμπέλης, του φώναζε η γυναίκα του, έτρωγε τούμπες, φόραγε γραβάτα όταν πήγαινε στην τράπεζα ή βατραχοπέδιλα στην παραλία...Είχε διαφορετικές περιπέτειες καθημερινά, ανάλογα με την καθημερινότητα της δικής μας οικογένειας και ίσως τις σκανταλιές που κάναμε ο αδερφός μου κι εγώ.

Οι ήρωες δε χρειάζεται να είναι αθάνατοι, με υπερδυνάμεις, αλλά ούτε γελοίοι και αποτυχημένοι (losers). Αρκεί να είναι συμπαθητικοί, χαριτωμένοι, να θέλεις να τους έχεις φίλους σου και να μπορείς να δεις τον εαυτό σου στις πράξεις τους.

Ο Δον Κιχώτης, για παράδειγμα, είναι από τους πιο συμπαθείς και δημοφιλείς ήρωες της κλασικής λογοτεχνίας. Χαρακτηρίζεται από αφέλεια, ρομαντισμό, ψευδαισθήσεις και ιδανικά τα οποία τον μπλέκουν σε καυγάδες και περιπέτειες. Ο Αχιλλέας, από την άλλη είναι σχεδόν ο τέλειος ήρωας, δυνατός, δίκαιος, ατρόμητος, αλλά όχι ανίκητος. Δεν υπάρχει ο τέλειος ήρωας, μόνο ο σχεδόν τέλειος, αλλιώς δεν θα είχε και ενδιαφέρον!! Ποιος σας είναι πιο συμπαθής από τους δύο;

Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε όταν επινοούμε ιστορίες είναι ότι όλοι οι πρωταγωνιστές έχουν ένα "θέλω". Όσο ασήμαντο και να μας φαίνεται αυτό το θέλω, ο βραχυπρόθεσμος κυρίως (ελάχιστα μακροπρόθεσμος) στόχος τους, είναι η κινητήριος δύναμη της ιστορίας. Τι εμποδίζει τον ήρωα να φτάσει το θέλω του; Τι μέσα θα βρει, για να πετύχει τελικά;

Παράδειγμα:
     Ο Μπούφος είναι στην παραλία και θέλει να ψαρέψει με το ψαροντούφεκο. Όμως, στην προσπάθειά του να μπει στο νερό, πατάει τα καινούρια του βατραχοπέδιλα και πέφτει φαρδύς πλατύς στο κάστρο που έφτιαχναν τα μπουφάκια - τα παιδιά του -, καταστρέφοντάς το τελείως! Αυτά αρχίζουν να κλαίνε σπαρακτικά και να χαλάνε τον κόσμο.
     Όλη η παραλία αναστατώνεται, μία γιαγιά που διάβαζε κάτω από ένα δέντρο σηκώνεται να δει τι έγινε και την κουτσουλάει ένας γλάρος, ο εγγονός της τρομάζει και αρχίζει κι αυτός να κλαίει και αλυσιδωτά όλα τα παιδιά της παραλίας ξεσπάνε σε ένα σπαραξικάρδιο κλάμα. Οι γονείς τρέχουν να σωθούν και πέφτουν μέσα στη θάλασσα, σηκώνοντας ένα μεγάλο κύμα που προσγειώνεται στην κα Μπουφίνα, η οποία τόσην ώρα φόραγε ακουστικά και άκουγε μουσική και δεν είχε πάρει χαμπάρι.
     Στα παιδιά φαίνεται αστείο και σταματάνε το κλάμα, η κα Μπουφίνα, όμως, αρχίζει να τσιρίζει. Ένας πατέρας, από αυτούς που είχαν τρέξει στη θάλασσα βγαίνει με όρεξη για καυγά και αρχίζει να της φωνάζει, για το χαμό που σήκωσε ο άντρας και τα παιδιά της. Η κα Μπουφίνα δεν απαντάει, τον πλησιάζει ήρεμα και ξάφνου, τον σηκώνει όρθιο και τον πετάει στη θάλασσα. Ο Μπούφος γελάει και τότε η γυναίκα του τον αρπάζει και τον πετάει και αυτόν μέσα στο νερό. Όταν βγαίνει, στο ψαροτούφεκό του έχει καρφωθεί ένα ψάρι!

Η αρχή και το τέλος της ιστορίας αφορούν στο θέλω του πρωταγωνιστή. Στο παραπάνω παράδειγμα, ο Μπούφος τα κατάφερε, αν και όχι με το συμβατικό τρόπο και χωρίς σχεδόν καμία δική του παρέμβαση στην ιστορία.

Για τις ιστορίες του κρεβατιού, τραπεζιού ή αυτοκινήτου, καθώς και για τον χαρακτήρα των ηρώων των παραμυθιών θα μιλήσουμε εκτενώς και σε επόμενη ανάρτηση.

Ήχοι και παιχνίδι

Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τους ήχους του περιβάλλοντος, για να φτιάξουμε ιστορίες! Κλείνουμε όλοι τα μάτια και τι ακούμε;

Φωνές παιδιών και τρεχαλητά:

Πόσα παιδιά είναι; Είναι 100 παιδιά.
Πού τρέχουν; Τρέχουν έξω από ένα γήπεδο όπου σε λίγο θα αρχίσει ένας ποδοσφαιρικός αγώνας μεταξύ πιγκουίνων.
Γιατί τρέχουν; Γιατί το έσκασαν από το σχολείο για να δουν τον αγώνα και οι δάσκαλοι τους έχουν πάρει από πίσω και κοντεύουν να τους φτάσουν.
Τι θα γίνει; Θα πάνε όλοι, μικροί - μεγάλοι, να δουν τον αγώνα. Πρώτη φορά γίνεται ματς μεταξύ πιγκουίνων, σιγά μη το χάσουν!

Κουδούνι:
Πού; Μέσα στη θάλασσα
Πότε; Το καλοκαίρι, την ώρα που κάνει βουτιές ο Γιωργάκης
Πώς; Το χτυπάει μία κυρία την ώρα που βάζει το αντιηλιακό της
Γιατί; Για να βγει από τη θάλασσα ο Γιωργάκης και να φάει το παγωτό του
Τι θα γίνει; Θα τρέξει ο Γιωργάκης να φάει το παγωτό! Φαντάσου κάθε φορά που θα χτύπαγε το κουδούνι να μας περίμενε ένα παγωτό!! Φυσικά, το ίδιο το κουδούνι όταν θα ξαναχτύπαγε μπορεί να ήταν για να φάει ο Γιωργάκης φακές! Και πάει λέγοντας...!

Χρησιμοποιείστε ήχους από διαφορετικά περιβάλλοντα και για διαφορετικές ιστορίες, πχ. βροχή για ιστορίες τρόμου, θάλασσα για ιστορίες αγάπης κλπ.

ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ ΤΟ! - Άσκηση 4

Σας επισυνάπτω μερικούς συνδέσμους, με ήχους. Μπορείτε να τους μετατρέψετε σε αρχεία mp3 στην παρακάτω σελίδα: http://www.video2mp3.net/

Βροχή - και άλλοι μαγικοί ήχοι σε αυτό το channel. Μειονέκτημα: Μεγάλης διάρκειας βίντεο, δύσκολο να μετατραπούν σε mp3 και να τα πάρετε στην τάξη.

• Χωρίς να βλέπετε τις εικόνες, μπορείτε να καταλάβετε τι ήχος είναι;

Μουσικά όργανα

Ήχοι του σπιτιού

Ζωάκια

Ζωάκια 2

Μεταφορικά μέσα

Ήχοι που κάνουμε με το σώμα μας

• Πάμε να μιμηθούμε όλοι μαζί τους ήχους που ακούμε!

• Πάμε να φτιάξουμε μουσική! Το πρώτο θρανίο θα χτυπήσει δύο παλαμάκια. Αμέσως, το πίσω θρανίο θα κάνει "Εεε", το πίσω θα χτυπήσει τα χέρια του στο τραπέζι τρεις φορές, το δίπλα "Εεεε" και πάει λέγοντας... 

• Φτιάχνουμε δύο ομάδες (αγόρια-κορίτσια). Όταν ο δάσκαλος-καθοδηγητής θα χτυπάει ένα παλαμάκι, τα αγόρια θα χτυπάνε 2 φορές τα χέρια τους στο θρανίο. Όταν ο δάσκαλος κάνει δύο παλαμάκια, τα κορίτσια θα χτυπάνε 1 φορά τα χέρια τους στο θρανίο...

Παράδειγμα: Εδώ, έχουμε τρείς ομάδες και ένα γνωστό τραγούδι "That's the way, aha, aha, I like it, aha, aha". Η μία ομάδα λέει το "That's the way", η δεύτερη το "aha, aha" και η τρίτη το "I like it". Με το σήμα του καθοδηγητή η κάθε ομάδα λέει το δικό της, ο καθοδηγητής τα μπερδεύει και βγαίνει ένα παρόμοιο, αλλά όχι ίδιο, τραγούδι!

That's the way!

Βάλε το φόβο στο σακούλι!

Ιστορίες γνωστές, κλασικά παραμύθια ή μυθολογία είναι ένα σπουδαίο υλικό, για να φτιάξουμε τις δικές μας ιστορίες και να παίξουμε με τα παιδιά.

Ο ασκός του Αιόλου:
Κατά την ελληνική μυθολογία ο Αίολος ήταν ο Θεός των Ανέμων. Είχε κλείσει σε ένα σακούλι- έναν ασκό- όλους τους ανέμους και το άνοιγε μόνο όταν εκείνος ήθελε να βγάλει κάποιον αέρα να φυσήξει. Κάποια στιγμή έπεσε στα χέρια ενός μεγάλου καπετάνιου, του Οδυσσέα, ο οποίος ταξίδευε πολύ με το πλοίο του και τον χρειαζόταν για να ελέγχει τους αέρηδες. Μια μέρα, εκεί που ο Οδυσσέας κοιμόταν- και μιας και όταν λείπει ο γάτος χορεύουν τα ποντίκια- ένας από τους μούτσους του, ο Πανδώρας, νόμιζε ότι το σακούλι μέσα έχει λεφτά, έτσι παχουλό που το είδε και το άνοιξε. Πετάχτηκαν, τότε, από μέσα οι άνεμοι και έγινε μεγάλος χαμός. Τρέχανε από εκεί και από εδώ και παραλίγο να πετάξουν το καράβι στα βράχια. Ευτυχώς, που κάποια στιγμή οι άνεμοι κουράστηκαν και πεινασμένοι, όπως ήταν, αποκοιμήθηκαν. Με μία απόχη, ο Οδυσσέας, που εν τω μεταξύ είχε ξυπνήσει, τους μάζεψε και τους ξαναέβαλε στο σακούλι.

Περίεργο, ε; Για να δούμε, τώρα, πώς αυτό μπορούμε να κάνουμε παιχνίδι:

1.Όταν ο Πανδώρας άνοιξε το σακούλι, από περιέργεια και απληστία, οι άνεμοι τον περικύκλωσαν και τον σήκωσαν στον ουρανό, απομακρύνοντάς τον από το καράβι και πετώντας τον στη θάλασσα. Και μετά γύρισαν πίσω, σαν καλοί άνεμοι, και μπήκαν μόνοι τους στον ασκό.

2. Ο Πανδώρας ήθελε να τους αφήσει ελεύθερους, επειδή τους λυπόταν να είναι έτσι κλεισμένοι όλοι μαζί σε ένα σακούλι. Οι άνεμοι, όμως, όταν άνοιξε τον ασκό, αρνήθηκαν να βγουν γιατί έξω έκανε κρύο, ενώ μέσα έκαναν καλή παρέα και περνούσαν καλά.

ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ ΤΟ! - Άσκηση 3

• Διηγηθείτε την ιστορία του ασκού του Αιόλου με ανοιχτό τέλος. Βάλτε τα παιδιά να βρούνε το δικό τους τέλος. 

• Ας πούμε ότι ο Οδυσσέας ήταν πειρατής και το πλοίο του πειρατικό ή ότι ήταν Ινδιάνος και ταξίδευε με το πλήρωμά του σε μία τεράστια πιρόγα.

• Μετά, πείτε τους ότι το σακούλι μέσα δεν είχε ανέμους, αλλά πεταλούδες, ή χρώματα ή ποντίκια. Παροτρύνετέ τα να βρουν ένα νέο τέλος.

• Αν είμαστε σε μία τάξη σχολείου μπορούν να δοθούν ρόλοι ο Αίολος, ο Οδυσσέας, ο Πανδώρος (ή Πανδώρα), μέλη του πληρώματος και να το αναπαραστήσουμε σαν να είμαστε σε ένα καράβι και να φυσάει κτλ. Η ιστορία θα κυλήσει εύκολα. Χρησιμοποιήστε αντικείμενα πχ. οι καρέκλες είναι τα υπόλοιπα καράβια που βρίσκονται στη θάλασσα και έμειναν ακίνητα από την τρομάρα τους όταν ξεχύθηκαν οι άνεμοι.

• Τώρα, βάλτε τα παιδιά να γράψουν σε ένα χαρτάκι τους φόβους τους και βάλτε όλα τα χαρτάκια σε μία σακούλα. Τι θα κάνετε με αυτή; Τι θα κάνουμε με τους φόβους μας; Θα τους πετάξουμε στην θάλασσα; Θα τους πάμε σε μία άλλη αίθουσα και θα τους δώσουμε να τους διαβάσει μία άλλη τάξη παιδιών; Θα τους πετάξουμε στα σκουπίδια; 

• Αντικαταστήστε το σακούλι με ένα χάρτινο κουτί. Αφήστε το στην αίθουσα για όλη τη βδομάδα και παροτρύνετε τα παιδιά να ρίχνουν μέσα τις σκέψεις τους ή τους φόβους ή τα όνειρά τους. Στο τέλος της εβδομάδας κλείστε τα σε ένα γυάλινο μπουκάλι και όταν πάτε εκδρομή, ρίξτε το στη θάλασσα!

Ο ασπρόμαυρος κλόουν

Τι συμβαίνει όταν σε έννοιες ήδη διαμορφωμένες στο παιδικό μυαλό, ανακατέψουμε λίγο τα δεδομένα; Ένας κλόουν είναι πολύχρωμος, σωστά; Για να δούμε τι γίνεται άμα τον κάνουμε ασπρόμαυρο...

•  ΑΙΤΙΟ - Γιατί ένας κλόουν είναι ασπρόμαυρος;
  

1. " Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένας κλόουν που πήγαινε σε όλα τα παιδιά που γιόρταζαν και τους έκανε έκπληξη και τους έδινε δώρα. Μία φορά, όμως, τον πήρε ο ύπνος και ξέχασε να πάει σε ένα παιδάκι. Από τότε, από τη λύπη του παιδιού και τη δική του, έγινε ασπρόμαυρος."

ή μπορούμε να βάλουμε κάτι διαφορετικό, για παράδειγμα...

2. "Μία κλοουνοαγελάδα βρήκε στο δάσος ένα μωρό να κλαίει. Το πήρε στο σπίτι της και το μεγάλωσε με πολλή αγάπη και φροντίδα. Έτσι όταν μεγάλωσε ήθελε να γίνει και αυτό κλόουν όπως η θετή του μαμά. Η κλοουνοαγελάδα - μαμά, περήφανη, του έραψε τη στολή του. Ασπρόμαυρη, φυσικά, όπως και η δική της."

• ΣΥΝΕΠΕΙΑ - Τι συνέπειες έχει η διαφορετική κατάσταση του ήρωα;

1. " Από τότε κανένα παιδάκι δεν τον ήθελε στο πάρτυ του. Και έτσι ο ασπρόμαυρος κλόουν μας, άρχισε να περπατάει μακριά από τα παιδικά γέλια, μέχρι που απομακρύνθηκε τόσο πολύ από την πόλη και βρέθηκε μόνος του, ψηλά σε ένα βουνό."

2. "Στην πρώτη του συνάντηση, όμως, με τους υπόλοιπους κλόουν στο κλοουνοχωριό, ο ασπρόμαυρος κλόουν ένιωσε άσχημα και περίεργα. Εκεί που όλοι χόρευαν και γελούσαν ξαφνικά έπεσε σιωπή και όλοι γύρισαν και τον κοίταξαν. Ήταν αλλιώτικος, αλλά κανένας δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί. Κάτι του έλειπε, σίγουρα, αλλά τι;"

• ΦΙΛΟΣ ή ΣΟΦΟΣ -Σε αυτό το σημείο μπορούμε να επινοήσουμε ένα φανταστικό φίλο ή έναν σοφό, ή κάποιον που "ακούει" τον ταλαιπωρημένο ήρωα, έναν "από μηχανής Θεό".

1.  " Στην ησυχία του βουνού ξαφνικά άκουσε πολλές φωνές να τον φωνάζουν.

- Ψιτ, ψιτ, εσύ εκεί κάτω, ψιτ! Ήταν τα χρώματα ενός ουράνιου τόξου που του φώναζαν. Γύρισε το βλέμμα του και τα είδε...Εντυπωσιάστηκε. Ποτέ ξανά δεν είχε δει από κοντά ένα ουράνιο τόξο και, φυσικά, ποτέ ξανά δεν του είχαν ξαναμιλήσει οι χρωματιστές λωρίδες του!

- Να ήξερες πόσο σε ζηλεύουμε!, του είπαν.

- Τι;;;, απόρησε ο ασπρόμαυρος κλόουν. Μα γιατί;

- Είναι απλό. Εσύ έχεις τα δύο χρώματα που μας λείπουν εδώ πάνω. Το ήξερες ότι το μαύρο ρουφάει τη ζέστη; Και ότι το άσπρο τη διώχνει; Κάποιες πολύ κρύες ημέρες θα θέλαμε να είχαμε λίγο από το μαύρο σου και τις πιο ζεστές, λίγο από το άσπρο σου.

- Κι εγώ θα ήθελα να είμαι πολύχρωμος, όπως εσείς..., είπε ο ασπρόμαυρος κλόουν και τους διηγήθηκε την περιπέτειά του. "

2. " Μόνο ένα μικρό κοριτσάκι-κλοουνάκι τον πλησίασε και του μίλησε.

- Μου αρέσει πολύ το κουστούμι σου, είναι τόσο διαφορετικό!, του είπε.

Οι υπόλοιποι κλόουν, τότε, κατάλαβαν ότι του έλειπαν χρώματα και άρχισαν να τον πειράζουν και να γελάνε μαζί του. "Άκους εκεί κλόουν χωρίς χρώματα!", κακάριζαν μεταξύ τους. Το κοριτσάκι φοβήθηκε από το σαματά και έτρεξε να φωνάξει το μπαμπά του, ο οποίος ήταν και ο αρχηγός του χωριού των κλόουν. Με το που βγήκε από την καλύβα ο αρχηγός, όλοι σώπασαν."

• ΝΙΚΗ του ήρωα - ΘΕΤΙΚΗ ΕΚΒΑΣΗ του δράματος - ΑΠΟΔΟΧΗ

1. " Το ουράνιο τόξο κάλεσε όλες τις λωρίδες του να συζητήσουν και κατέληξαν ότι θα μπορούσαν να δώσουν από λίγο χρώμα η καθεμία και λίγη μαγική σκόνη να πάει ως δώρο στα επόμενα γενέθλια του παιδιού που είχε ξεχάσει και αυτός, σε αντάλλαγμα, θα τους έδινε τη στολή του! Έτσι και έγινε! Ο πολύχρωμος, πια, κλόουν έφτιαξε μία ουράνια στολή με τα καινούρια χρώματα και ξανακέρδισε τα γαργαριστά γέλια των παιδιών, ακόμα και εκείνου που είχε παραμελήσει. Και το ουράνιο τόξο έμεινε με την ασπρόμαυρη στολή και όταν έχει πολύ πολύ κρύο τη φοράει από τη μαύρη της μεριά και κρύβεται μέσα στα μαύρα σύννεφα και όταν έχει πολλή πολλή ζέστη τη φοράει από την άσπρη της μεριά και χάνεται μέσα στο φως του ήλιου...Μόνο όταν έχει ηρεμήσει ο ουρανός μετά από μία βροχή και ο ήλιος ίσα που ξεπροβάλλει, τη βγάζει και γεμίζει τον τόπο με τα λαμπρά του χρώματα."

2. " Δείξε μας τι ξέρεις να κάνεις, ξένε, είπε στον ασπρόμαυρο κλόουν μόλις τον πλησίασε. Ο κλόουν μας άρχισε να χορεύει και να λέει αστεία, να κάνει μαγικά και να τραγουδάει, να παίζει με τους άλλους κλόουν που είχαν λυθεί στα γέλια, όχι από κακία, αλλά από διασκέδαση αυτή τη φορά. Ήταν τόσο καλός, που όλος ο κόσμος άρχισε να τον χειροκροτάει όταν έκανε την τελική του υπόκλιση. Το κλοουνάκι-κοριτσάκι ενθουσιασμένο έτρεξε και έδωσε ένα μεγάλο φιλί στον ασπρόμαυρο φίλο του. Άμα θες, θα σου φτιάξω μία στολή πολύχρωμη, την πιο όμορφη του κόσμου, μου έχει μάθει ο μπαμπάς μου. Όμως ο ασπρόμαυρος κλόουν αρνήθηκε. Αυτή τη στολή μου την έφτιαξε η μαμά μου, είπε, και δεν την αποχωρίζομαι για τίποτα στον κόσμο. Και από τότε, έμεινε στο χωριό μαζί με τους άλλους κλόουν και ήταν ο καλύτερος, ο πιο ταλαντούχος, ο μόνος που έκανε τα παιδιά να σκάνε στα γέλια, για ώρες! Η κλοουνοαγελάδα - μαμά πήγε στο χωριό να μείνει μαζί του. Και μετά από κάποια χρόνια, που το κοριτσάκι-κλοουνάκι μεγάλωσε και έγινε μία υπέροχη κλοουνογυναίκα, παντρεύτηκε τον ασπρόμαυρο κλόουν και κάνανε πολλά πολλά κλοουνοαγελαδοασπρομαυροπολυχρωμαπαιδάκια! "

ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ ΤΟ! -Άσκηση 2

Ένας όμορφος τρόπος να μάθουμε τα χρώματα. Αφήστε το παιδί να φανταστεί ιστορίες με πχ. μία κόκκινη μπανάνα, ένα κίτρινο μήλο, έναν άσπρο βάτραχο, μία μπλε αγελάδα. Η μπλε αγελάδα μπορεί να πίνει νερό από τη θάλασσα, γι' αυτό να έγινε μπλε. Συνδυάστε το με την άσκηση νούμερο 1. Τι μπορεί να συμβεί σε μία μπλε αγελάδα και ένα ροζ αυγό;