- MATAR EL GUSANILLO = Σκοτώνω το σκουληκάκι
Τα μήλα του βασιλιά
Μια φορά και έναν καιρό, ζούσε ένας πολύ καλός βασιλιάς σε ένα βασίλειο που λεγότανε "Γη". Όλα τα βουνά και οι κάμποι του ανήκαν, αλλά εκείνος ήταν τόσο καλός που ποτέ δε ζήταγε από τους πιστούς υπηκόους του ούτε φόρους, ούτε χρήματα, ούτε μέρος από τις σοδειές τους. Όλοι ζούσαν ελεύθεροι σε εκείνο το βασίλειο, χαρούμενοι και κυρίως...χορτάτοι! Ποτέ, κανείς δεν είχε νιώσει την πείνα, δεν ξέρανε ότι υπήρχε. Έτρωγαν τους καρπούς που απλόχερα έδινε το ευλογημένο χώμα και περνούσαν τις μέρες τους δουλεύοντας, γελώντας και τραγουδώντας.Ο καλός βασιλιάς είχε, ωστόσο, μία αδυναμία. Τις μηλιές του. Ήταν το μοναδικό μέρος του βασιλείου που είχε περιφράξει. Η εντολή ήταν ρητή: Ποτέ κανένας υπήκοος δεν επιτρεπόταν να μπει στο χωράφι ή να φάει από τα μήλα του βασιλιά. Την τιμωρία για ανυπακοή δεν την είχε ξεκαθαρίσει, είχε μονάχα πει ότι οι συνέπειες θα ήταν τρομερές. Κανείς, όμως, δεν ενδιαφερόταν για να δοκιμάσει αυτό το κόκκινο φρούτο. Φαινόταν άνοστο και, εξάλλου, αφού μπορούσαν να φάνε όσο θέλανε από όλα τα υπόλοιπα, χωρίς να δίνουν λογαριασμό,τι τους ένοιαζε;
Μια μέρα, όμως, ένας από τους μάγκες του χωριού, ο Αδάμ, που ήταν πολύ τεμπέλης και καυγατζής, είχε μία ιδέα. Να μπει και να κλέψει τα μήλα του βασιλιά! Του φάνηκε τόσο διασκεδαστικό και αντρίκιο, που δεν έχασε το χρόνο του. Πλησίασε το φράχτη του απαγορευμένου χωραφιού, και τσουπ! Με ένα σάλτο πήδηξε μέσα. Έκοψε τόσα μήλα, που ήταν σχεδόν αδύνατο να τα κουβαλήσει μόνος του. Με υπομονή, τα μετέφερε λίγα λίγα έξω από το χωράφι, τα έβαλε σε τσουβάλια,τα φόρτωσε στο γάιδαρο και τα μετέφερε στο χωριό.
Οι κάτοικοι τρόμαξαν σαν κατάλαβαν τι είχε κάνει. Άρχισαν να του φωνάζουν και να τον λοιδορούν, όμως αυτός έβγαλε ένα μήλο από το σακί, στάθηκε στη μέση της πλατείας και επιδεικτικά...το δάγκωσε. Όλο το χωριό κράτησε την ανάσα του. "Μμμ....πεντανόστιμο! Δεν έχω ξαναδοκιμάσει τίποτα παρόμοιο, ποτέ στη ζωή μου!", έκανε ο Αδάμ και κατάπιε τη μπουκιά του. Τότε, ένα μεγάλο σούσουρο απλώθηκε. Όλοι ήθελαν να δοκιμάσουν τη νέα λιχουδιά. Γιατί όχι; Πού ήταν το κακό; Και όρμησαν πάνω στα τσουβάλια με τα μήλα και τα έκαναν μια χαψιά, συμφωνόντας ότι όντως, ήταν πολύ νόστιμα φρούτα. Γιατί όχι;
Ο βασιλιάς, που είχε στο μεταξύ ενημερωθεί από τους συμβούλους του για την αταξία των ανυπάκοων υπηκόων του, έπεσε στο κρεβάτι βαριά άρρωστος. Δεν μιλούσε καθόλου, και όταν τον ρώτησαν αν πρόκειται να πάρει σκληρά μέτρα για την τιμωρία τους, απάντησε: "Το κακό έχει ήδη γίνει".
Μετά από λίγες ώρες, όλοι στο χωριό είχαν πονόκοιλο. Πρώτη φορά συνέβαινε τέτοιος χαλασμός. Όλοι τρέχανε στις τουαλέτες, τσακώνονταν ποιος θα πρωτομπεί, ξάπλωναν στο κρεβάτι, δίπλωναν στα δύο, υπέφεραν. Το κακό είχε ήδη γίνει. Την επόμενη ημέρα, έγιναν όλοι καλά, αλλά άρχισαν να...πεινάνε. Από τότε είναι που οι άνθρωποι νιώθουν την πείνα.
Τα μήλα, βλέπετε, είχαν μέσα σκουληκάκια. Με το που τα έφαγαν οι άνθρωποι, τα σκουληκάκια έκαναν φωλίτσα στο στομάχι τους και δεν έφυγαν ποτέ. Από τότε και κάθε φορά που η κοιλίτσα μένει άδεια για πολλή ώρα, το σκουληκάκι μέσα μας στριφογυρνάει και παραπονιέται, κάνοντας θόρυβο. Για να το σκοτώσουμε, πρέπει να φάμε κάτι, όχι πολύ για να μη μας πιάσει πονόκοιλος, αλλά λίγο, μέχρι να μην το ακούμε πια. Βέβαια, επειδή δεν έχουμε ένα αλλά πολλά, πάλι κάποιο αδερφάκι ή ανήψι του θα παραπονεθεί με τη σειρά του όταν μείνουμε και πάλι νηστικοί. Γι' αυτό οι μόνοι που δεν πεινάνε ποτέ είναι οι βασιλιάδες, γιατί ο βασιλιάς εκείνος ήταν ο μόνος που δε δοκίμασε από τα μήλα του.
Ιστορία "Κολλητήρι"
ΑΣΚΗΣΗ
- Επινόησε ιστορίες για να περιγράψεις την πείνα ως ένα σκουληκάκι που πρέπει να πάψει να γκρινιάζει μέσα στο στομάχι μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου