Ο Μπούφος φαντάρος

Ο μπούφος ήταν ο αγαπημένος μου παιδικός σούπερ ήρωας και ήταν μόνο δικός μου! Εντάξει, και του αδερφού μου. Να εξηγήσω: Η μαμά μας επινοούσε ιστορίες με πρωταγωνιστή το "μπούφο". Ο Μπούφος στο σχολείο, ο Μπούφος φαντάρος, ο Μπούφος παίρνει αυτοκίνητο, ο Μπούφος αστροναύτης, ο Μπούφος πάει διακοπές...

Δεν το έκανε κάθε βράδυ όταν μας έβαζε στο κρεβάτι και μας σκέπαζε, λέγοντάς μας πόσο πολύ μας αγαπάει λίγο πριν κλείσει απαλά το διακόπτη του φωτός, όπως στις ταινίες του Χόλυγουντ.

Το έκανε οποιαδήποτε στιγμή, μέσα στο αυτοκίνητο, όσο μαγείρευε, κάποια βράδια που δεν κοιμόμασταν εύκολα...Κυρίως μετά από σπαστική (!) διαμαρτυρία και απεργία φασαρίας, εμού και του μεγάλου αδερφού.

Για να δούμε τι μπορούμε να πάρουμε από αυτή την προσωπική εμπειρία.

Ο χαρακτήρας: Το όνομα του ήρωα είναι αστείο. Πιο αστείο το κάνει το γεγονός ότι πρόκειται για ένα πουλί το οποίο, παίρνοντας ανθρώπινα χαρακτηριστικά, διασκεδάζει με τις περιπέτειές του. Ο Μπούφος ήταν τεμπέλης, του φώναζε η γυναίκα του, έτρωγε τούμπες, φόραγε γραβάτα όταν πήγαινε στην τράπεζα ή βατραχοπέδιλα στην παραλία...Είχε διαφορετικές περιπέτειες καθημερινά, ανάλογα με την καθημερινότητα της δικής μας οικογένειας και ίσως τις σκανταλιές που κάναμε ο αδερφός μου κι εγώ.

Οι ήρωες δε χρειάζεται να είναι αθάνατοι, με υπερδυνάμεις, αλλά ούτε γελοίοι και αποτυχημένοι (losers). Αρκεί να είναι συμπαθητικοί, χαριτωμένοι, να θέλεις να τους έχεις φίλους σου και να μπορείς να δεις τον εαυτό σου στις πράξεις τους.

Ο Δον Κιχώτης, για παράδειγμα, είναι από τους πιο συμπαθείς και δημοφιλείς ήρωες της κλασικής λογοτεχνίας. Χαρακτηρίζεται από αφέλεια, ρομαντισμό, ψευδαισθήσεις και ιδανικά τα οποία τον μπλέκουν σε καυγάδες και περιπέτειες. Ο Αχιλλέας, από την άλλη είναι σχεδόν ο τέλειος ήρωας, δυνατός, δίκαιος, ατρόμητος, αλλά όχι ανίκητος. Δεν υπάρχει ο τέλειος ήρωας, μόνο ο σχεδόν τέλειος, αλλιώς δεν θα είχε και ενδιαφέρον!! Ποιος σας είναι πιο συμπαθής από τους δύο;

Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε όταν επινοούμε ιστορίες είναι ότι όλοι οι πρωταγωνιστές έχουν ένα "θέλω". Όσο ασήμαντο και να μας φαίνεται αυτό το θέλω, ο βραχυπρόθεσμος κυρίως (ελάχιστα μακροπρόθεσμος) στόχος τους, είναι η κινητήριος δύναμη της ιστορίας. Τι εμποδίζει τον ήρωα να φτάσει το θέλω του; Τι μέσα θα βρει, για να πετύχει τελικά;

Παράδειγμα:
     Ο Μπούφος είναι στην παραλία και θέλει να ψαρέψει με το ψαροντούφεκο. Όμως, στην προσπάθειά του να μπει στο νερό, πατάει τα καινούρια του βατραχοπέδιλα και πέφτει φαρδύς πλατύς στο κάστρο που έφτιαχναν τα μπουφάκια - τα παιδιά του -, καταστρέφοντάς το τελείως! Αυτά αρχίζουν να κλαίνε σπαρακτικά και να χαλάνε τον κόσμο.
     Όλη η παραλία αναστατώνεται, μία γιαγιά που διάβαζε κάτω από ένα δέντρο σηκώνεται να δει τι έγινε και την κουτσουλάει ένας γλάρος, ο εγγονός της τρομάζει και αρχίζει κι αυτός να κλαίει και αλυσιδωτά όλα τα παιδιά της παραλίας ξεσπάνε σε ένα σπαραξικάρδιο κλάμα. Οι γονείς τρέχουν να σωθούν και πέφτουν μέσα στη θάλασσα, σηκώνοντας ένα μεγάλο κύμα που προσγειώνεται στην κα Μπουφίνα, η οποία τόσην ώρα φόραγε ακουστικά και άκουγε μουσική και δεν είχε πάρει χαμπάρι.
     Στα παιδιά φαίνεται αστείο και σταματάνε το κλάμα, η κα Μπουφίνα, όμως, αρχίζει να τσιρίζει. Ένας πατέρας, από αυτούς που είχαν τρέξει στη θάλασσα βγαίνει με όρεξη για καυγά και αρχίζει να της φωνάζει, για το χαμό που σήκωσε ο άντρας και τα παιδιά της. Η κα Μπουφίνα δεν απαντάει, τον πλησιάζει ήρεμα και ξάφνου, τον σηκώνει όρθιο και τον πετάει στη θάλασσα. Ο Μπούφος γελάει και τότε η γυναίκα του τον αρπάζει και τον πετάει και αυτόν μέσα στο νερό. Όταν βγαίνει, στο ψαροτούφεκό του έχει καρφωθεί ένα ψάρι!

Η αρχή και το τέλος της ιστορίας αφορούν στο θέλω του πρωταγωνιστή. Στο παραπάνω παράδειγμα, ο Μπούφος τα κατάφερε, αν και όχι με το συμβατικό τρόπο και χωρίς σχεδόν καμία δική του παρέμβαση στην ιστορία.

Για τις ιστορίες του κρεβατιού, τραπεζιού ή αυτοκινήτου, καθώς και για τον χαρακτήρα των ηρώων των παραμυθιών θα μιλήσουμε εκτενώς και σε επόμενη ανάρτηση.